ตอนที่ 12 เป็นข้าที่ผิด
เซียวฮูหยินเห็นอี้หยางยกถ้วยออกมาล้างก็เอ่ยขึ้น
“แม่สั่งให้ลี่อินกับลู่อันไปรอพวกเจ้าที่เนินเขาแล้ว”
เซียวอี้หยางก้มกล่าวขอบคุณอย่างเขินอายพูดขึ้น “ข้าจะพาชิงหว่านไปซื้อทาสสักสองคน ท่านแม่มีสิ่งใดจะกำชับหรือไม่”
“ซื้อทาส?” เซียวฮูหยินเอ่ยเสียงสูงเล็กน้อย
เซียวอี้หยางรีบกล่าวอธิบาย “นางพอมีเงินบางส่วน ในเมื่อเป็นเงินของนางข้าก็ไม่อยากจะขัดขอรับ...”
เหตุใดย่อมซับซ้อนกว่านี้ เซียวฮูหยินไม่เอ่ยถามเพียงแต่เน้นย้ำเพิ่ม “ดูคนให้ละเอียดรอบคอบก็พอ”
เซียวอี้หยางพยักหน้ารับ เสียงประตูเรือนเปิดชายหนุ่มจึงเอ่ยขึ้น “ข้าไปก่อนนะขอรับ”
หวังชิงหว่านไม่รู้ว่าเซียวฮูหยินอยู่ในครัว พลางเดินพลางบ่นรำพึง “เป็นเพราะท่าน ทำให้พวกเราสายขนาดนี้”
ชายหนุ่มรีบกล่าวเอาใจ “ย่อมเป็นข้าผิดอยู่แล้ว ทุกอย่างล้วนเป็นข้าทำ”
เสียงหยอกล้อพูดคุยกันห่างออกไปเรื่อย ๆ เซียวฮูหยินจึงเดินออก
