“อาจจะใช่จ้ะ นอนเถอะวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” รามาวดีตัดบท แต่รตียังไม่ง่วง เลยชวนพี่สาวคุยจนสุดท้ายเธอหลับคาอ้อมแขนของพี่สาวซะเอง รามาวดีมองน้องสาวในอ้อมแขนอีกครั้งอย่างเอ็นดู ก่อนจุ๊บเบาๆ ไปที่หน้าผากมนและหลับตามไปในที่สุด
วายุรอเวลาจนคิดว่าดึกมากแล้วก่อนย่องออกจากห้อง ตอนนี้ทุกคนคงหลับกันหมดแล้ว วัตถุประสงค์สำคัญคือเขาจะไปหาคู่หมั้นสาวหน้าหวานข้างบ้านนั่นเอง ชายหนุ่มปีนขึ้นไปบนชั้นสองของตัวบ้านรามาวดี ทดสอบดูว่าหน้าต่างเปิดอยู่หรือเปล่า และช่างเป็นใจเหลือเกิน ตอนแรกคิดว่าเธอจะล็อกแต่กลับไม่ได้ล็อก เขายิ้มอย่างดีใจที่หญิงสาวเปิดทางให้เขา
วายุปีนขึ้นไปบนขอบหน้าต่างก่อนกระโดดลงไปบนพื้นห้องเบาๆ ค่อยๆ ย่องเข้าไปหาร่างที่นอนห่มผ้าอยู่บนเตียงหนานุ่ม คลานขึ้นไปบนเตียงอย่างกระหยิ่มใจ
“น้องรินครับ” วายุโอบกอดไปบนร่างที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่ม
“แหม...หลับอย่างนี้ เดี๋ยวพี่ก็ลักหลับให้หรอก” สาวใช้ที
