“รินไม่ได้ใช้ให้พี่วามาปีนห้องรินเสียหน่อย ถ้าตกลงมาก็ช่วยไม่ได้นะคะ”
“ดูพูดเข้า ไม่ห่วงพี่บ้างเลยเหรอครับ ไม่รักไม่ปีนขึ้นไปหรอก ลำบากจะตายไปกว่าจะปีนขึ้นไปถึงห้องน้องริน”
“ก็พี่วาอยากหาเรื่องปีนขึ้นมาทำไม ตกลงมาแข้งขาหักก็อย่ามาโทษรินเลยค่ะ หื่นไม่เข้าท่า” เธอว่าให้
“นี่เป็นความผิดของพี่เหรอครับ”
“ยังไม่รู้ความผิดของตัวเองอีกเหรอคะ พี่วาก็กลับไปได้แล้วค่ะ ถ้ามาเพื่อคุยเรื่องนี้รินไม่อยากคุยด้วย”
“นี่น้องรินไล่พี่อย่างนั้นเหรอครับ” ชายหนุ่มน้อยใจที่โดนเธอไล่ซ้ำๆ
“เปล่าค่ะพี่วา รินแค่ต้องทำงาน เดี๋ยวเราค่อยคุยกันนะคะ” เธอพูดเสียงอ่อนลง รู้ดีว่าวายุชอบเอาชนะและเอาแต่ใจแค่ไหน อะไรที่อยากได้ก็ต้องได้ ดูอย่างเธอสิ นอนอยู่บนห้องดีๆ ก็โดนเขาจับรวบหัวรวบหางเสียได้ ทั้งๆ ที่คิดว่าตัวเองปลอดภัยแล้วแท้ๆ
“ไม่ครับ วันนี้พี่จะลงโทษน้องรินให้สาสมที่ทำกับพี่แบบนั้น”
“พี่วานั่นแหละค่ะเอาเปรียบ
