“พี่ยังไม่เหนื่อยเลย ยังมีแรงเหลือเฟือ” เขาพูดเสียงพร่าขาดเป็นห้วงไม่ต่างกัน
“น้องรินอย่าผลักไสพี่สิครับคนดี พี่จะคลั่งตายอยู่แล้ว” วายุพูดเสียงหอบสั่นไปหมด เมื่อหญิงสาวเริ่มผลักไสเขา ถึงจะมีแรงอันน้อยนิด แต่กายที่ประสานอยู่ทำให้มันแข็งขันขึ้นมาอีก
วายุถอดถอนกายหนาออกจากร่างบอบบาง จับร่างเธอให้นั่งคุกเข่าบนโซฟาตัวยาว เขาลงไปยืนข้างล่าง กอดรัดร่างคู่หมั้นสาวมาทางด้านหลังแทรกกายแกร่งเข้าไปหาอย่างมิดเม้น รามาวดีสะดุ้งน้อยๆ รับกายแกร่งที่เข้ามาในร่างของเธอ
ชายหนุ่มไล้มือบนทรวงอกเปลือยเปล่าบีบเคล้นเบาๆ อย่างได้อารมณ์ เริ่มห่มสะโพกหนาเข้าหาหญิงสาวหนักหน่วง เสียงครวญครางเกิดขึ้นอีกครั้งอย่างเร่าร้อน ดีว่าในห้องเก็บเสียงได้ดี ไม่เช่นนั้นคนที่อยู่ภายนอกคงได้ตกใจเป็นแน่ว่าเจ้านายสาวทำอะไรกับคู่หมั้นหนุ่มกลางวันแสกๆ
วายุพาคู่หมั้นหน้าหวานไปคว้าสวรรค์อีกรอบ ก่อนที่เขาจะหมดแรงทาบทับไปบนร่างบอบบา
