“ไม่เป็นไรค่ะพี่ราม รินไม่ได้เป็นอะไรมาก”
“แหม...ไม่อยากให้พี่รินไปเป็น ก ข ค ก็บอกมาเถอะค่ะ...อิอิ” รตีแซวพี่ชายอย่างอารมณ์ดี
“เรานี่จริงๆ เลย ชักจะแก่แดดขึ้นทุกวัน” ราเมธโยกศีรษะน้องสาวคนเล็กอย่างเอ็นดู
“น้องรันไปกับพี่ภัทรก็ได้ค่ะพี่ราม พี่รินเองจะได้ไม่ต้องขับรถวนไปส่งน้องรัน พี่รามก็เหมือนกันจะได้ไปรับพี่วายแล้วไปทำงานเลย ไม่ต้องวนไปส่งน้องรันด้วยอีกคน”
“พี่ชักจะเกรงใจนายภัทรอยู่เหมือนกัน หมู่นี้รบกวนบ่อยไปหรือเปล่า เมื่อก่อนก็นานๆ ที แล้วเราสอบวันไหน ใกล้สอบหรือยัง” ราเมธเอ่ยถามน้องสาว
“อีกประมาณสองอาทิตย์ก็สอบแล้วค่ะช่วงนี้ต้องติวหนังสือค่ะน้องรันว่าจะขออนุญาตพี่รามไปนอนบ้านป้าฤทัยได้ไหมคะ ให้พี่ภัทรติวหนังสือให้” รตีบอกพี่ชายรอคอยลุ้นคำตอบจนตัวโก่ง ราเมธทำท่าคิดเพราะรู้สึกเกรงใจณภัทรเพื่อนรักอยู่เหมือนกันที่ให้น้องสาวไปกวนอยู่บ่อยๆ รามาวดีสังเกตอาการกังวลของพี่ชายออกจึงเสนอคว
