“ค่ะ” น้องรันรับคำยิ้มแป้นอย่างน่ารักเช่นเคย ณภัทรส่ายหน้าไปมา ทั้งเอ็นดูทั้งมันเขี้ยวเด็กสาวนัก
“เรานี่กวนจริงๆ เลย แล้วตกลงว่าเรื่องการบ้านจะทำไง” คนถูกถามยิ้มแก้มแทบปริ
“เดี๋ยวน้องรันกลับบ้านไปเอาหนังสือมาให้พี่ภัทรช่วยสอนนะคะ” รตีรีบลุกขึ้นทำท่าจะเดินกลับบ้านไปอีกครั้ง สีหน้าอยากรู้อยากเห็นเต็มเปี่ยม
“เดี๋ยวก่อน” ณภัทรร้องห้าม เขาเห็นหน้ายายตัวยุ่งก็อ่านทะลุไปถึงขั้วหัวใจ ที่กระตือรือร้นอยากจะกลับบ้าน ไม่ใช่อยากจะกลับไปเอาตำรา แต่อยากกลับไปดูว่าตอนนี้ที่บ้านเป็นอย่างไรบ้างมากกว่า
“ทำไมคะพี่ภัทร” น้องรันชะงักฝีเท้า หน้างอเมื่อหันมาเห็นหน้าของณภัทรที่แสดงออกว่าเขารู้ทันความคิดของเธอ
“พี่รู้นะว่าเราคิดอะไรอยู่” ณภัทรดักคอ
“น้องรันเปล่าคิดอะไรสักหน่อย แค่อยากไปเอาตำรามาทำการบ้านให้เสร็จเท่านั้นเอง” เธอทำปากยื่นเหมือนโดนขัดใจ
“ไม่ต้องเลยตัวยุ่ง มานั่งนี่ก่อนเลย” ณภัทรตบมือเบาๆ ที่เก
