Best Friend เพื่อนขาอย่า (อ่อย) หนู

- Best Friend 6 - มอมเมาตัวเองให้เธอ 2 (NC20+++)

"อ๊ะ! เพทายจะทำอะไร"

เขาไม่ได้ตอบเธอด้วยคำพูด แต่ตอนนี้เขาจะใช้ร่างกายในการตอบคำถามเธอทุกอย่าง...

เพทายปล่อยร่างเล็กที่เกือบจะเปลือยเปล่าให้นอนราบไปกับเตียงนิ่ม ทอดมองเรือนร่างขาวเนียน พลันกลืนน้ำลายก้อนเหนียวลงในคอ

เขาไม่เคย 'อยาก' ขนาดนี้มาก่อน เพียงแค่เห็นใบหน้าแดงๆ กับเสียงหอบหายใจของเธอก็ทำเขาแทบจะคลั่ง

ร่างสูงไม่ปล่อยให้เวลาเดินไปอย่างไร้ค่า สองมือหนารูดรั้งซับในตัวเล็กของเธอออกจากเรียวขาสวย ก่อนจะก้มหน้าลงสูดกลิ่นกายของเพศหญิงที่หอมหวาน

"อือ~" ร่างเล็กจิกเล็บลงบนที่นอนทันทีที่ปลายลิ้นแตะลงไปยังใจกลางกายสาว มันเสียววูบขึ้นมายังท้องน้อย เสียงครางผะแผ่วดังลอดมาจากริมฝีปากสวย

เพทายพอใจไม่น้อยกับปฏิกิริยาเล็กๆ จากเธอ เขาจงใจจรดริมฝีปากจูบเบาๆ ตรงจุดอ่อนไหว ก่อนจะตวัดลิ้นออกมาแลบเลียแผ่วเบา จนสัมผัสได้ถึงแรงสะดุ้งและแรงขัดขืนอีกเล็กน้อย แต่ร่างสูงก็ไม่มีทีท่าว่าจะถดถอย

ริมฝีปากของเขาขบเม้ม ดูดดุนจนร่างเล็กแทบจะปริแตก ตอนนี้กายสาวของเธอชื้นแฉะยิ่งกว่าเก่า ด้วยการกระตุ้นอารมณ์เธอด้วยริมฝีปากและปลายลิ้นเท่านั้น

"อา~ เพทายอย่า..." เสียงกระเส่าของร่างเล็กดังผะแผ่ว เธอแทบพูดไม่เป็นประโยค ไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไร อยากให้เขาถอยออกไป แต่ร่างกายกลับต่อต้านเสียอย่างนั้น

เสียงหยาบโลนยามเขาดูดดุนใจกลางกายดังสะท้อนขึ้นมาฟังดูลามก แต่มันกลับสร้างแรงกระตุ้นบางอย่างให้กับร่างกายเธอ มือเล็กเอื้อมไปสัมผัสเส้นผมเขาอย่างลืมตัว บ้างก็เผลอขยำจนมันแทบจะหลุดติดมือเธอมา ในยามที่เขาใช้ปลายลิ้นตวัดด้วยความเร็วหยอกล้อกับจุดไวต่อความรู้สึก แล้วใช้ปลายนิ้วสอดแทรกเข้ามาในกายยามที่เธอเผลอหลงเคลิ้มไปกับการกระทำนั้น

"อื้ออ~ ยะ อย่าเพิ่งนะ..." เธอบอกได้เพียงเท่านั้น ก็ต้องใช้มือขยุ้มที่นอนแน่น เพราะตอนนี้เขาใช้ทั้งริมฝีปาก ปลายลิ้น และนิ้วมือจู่โจมความชุ่มฉ่ำของเธอพร้อมกันจนเสียวซ่านแทบขาดใจ

สายฟ้าแทบจะคลั่งตายกับสัมผัสที่แสนจะดุดันของเขา มันนำพาเธอไปสู่จุดสุดยอดครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงกรีดร้องอย่างสุขสมของเธอดังขึ้นพร้อมกับเสียงหอบหายใจ เหงื่อเม็ดเล็กผุดซึมขึ้นจนชุ่มตัวเธอไปหมด

เรียวนิ้วของเขามันช่างดุร้าย เธอรู้สึกจุกเสียดปนวาบหวามบริเวณท้องน้อย ยามนิ้วของเขาเคลื่อนเข้ามาภายในกายเธอลึกมากเท่าไหร่ ช่องทางของเธอก็ยิ่งตอดรัดนิ้วเขามากขึ้นเท่านั้น มันทั้งเร่าร้อน และชื้นแฉะพร้อมแตะจุดสูงสุดแห่งห้วงอารมณ์อีกครั้ง

สายฟ้ารู้ว่าตัวเธอนั้นชื้นแฉะมากเพียงใด ความรู้สึกต้องการแบบนี้มันคืออะไรกัน มือเล็กยกสองมือขึ้นปิดหน้าแดงก่ำของตัวเอง เธอไม่รู้ว่าต้องทำตัวแบบไหน เธอทั้งเขิน และอายในคราวเดียวกัน

ไม่คิดว่าตัวเองจะทำเรื่องแบบนี้กับ..เพื่อน?

เธออยากจะห้ามเขา และให้เขาห้ามเธอ เพราะตอนนี้อารมณ์ความต้องการมันอยู่เหนือการควบคุมของเธอ โดนเขากระตุ้นร่างกายขนาดนี้ก็ทำสติเธอหลุดไปไกล...

ร่างเล็กได้แต่เงยหน้ามองเพดาน ไม่กล้ามองไปยังกลางกายที่อีกคนยังซุกใบหน้าอยู่ตรงนั้น สัมผัสวาบหวามยังคงดำเนินต่อไป เป็นการยืนยันว่านี่คือเรื่องจริงไม่ใช่ฝัน

มันเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำที่ร่างกายเธอปลดปล่อย และน้ำลายจากริมฝีปากเขาปะปนกันจนแยกไม่ออก

ยิ่งเมื่อยามที่ใบหน้าเขาผละออก ใบหูเธอได้ยินเสียง 'จุ๊บ' ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบและเสียงหอบกระเส่าของเราทั้งคู่ สายฟ้าแทบจะมุดหน้าหนีหายไปกับฝ่ามือที่ปิดอยู่

"ปิดหน้าทำไม" ร่างสูงถามพลางใช้หลังมือเช็ดริมฝีปากตัวเองเล็กน้อย

เธอไม่ตอบเขาได้แต่ปิดหน้าข่มความเขินอายไว้ แต่มือหนากลับดึงมือเธอออก รวบมันไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียวกดมันไว้เหนือเส้นผมของเธอ ใช้ร่างกายแกร่งบดเบียดลงมา ริมฝีปากเขาบดจูบลงมายังกลีบปากแดงฉ่ำของเธออีกครั้ง ดูดดุนให้เธอรับรู้ถึงรสชาติกายที่เขาได้สัมผัสมาเมื่อครู่

สายฟ้าเริ่มจะตอบรับปลายลิ้นเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมเปิดริมฝีปากให้เขาสอดปลายลิ้นเข้าไปสัมผัส เพทายดูดดุนลิ้นเธออย่างดุดัน พลันน้ำลายสีใสไหลลงข้างปากเธอเล็กน้อย

จากมือที่กดเธออยู่ เขาเปลี่ยนมากอบกุมใบหน้าสวยของเธอ พรมจูบแสนดูดดื่มให้คนตัวเล็กจนแทบจะลืมหายใจ เสียงหอบหายใจแรงของเขาดังขึ้น พร้อมกับมือที่เริ่มจะสัมผัสไปทั่วผิวกายเธออย่างหิวกระหาย

เพทายถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง เขายืดตัวจนเต็มความสูงทอดมองหญิงสาวที่อยู่หว่างขาเขา

สายฟ้ามองร่างแกร่งตรงหน้าด้วยความประหม่า อยากจะเสหน้าไปมองอย่างอื่น แต่ใบหน้าของเขาตอนนี้มันเซ็กซี่ และดึงดูดจนเธอไม่สามารถที่จะเบือนหน้าไปมองอย่างอื่นได้

พรึบ~

ร่างกำยำในขณะถอดเสื้อขึ้นอยู่ในสายตาเธอ ร่างกายเขามันดูแข็งแรง สมส่วน ผิวขาวเนียน ยิ่งเลื่อนสายตาต่ำลงมายังซิกซ์แพ็กผ่านไรขนอ่อนๆ ที่หายเข้าไปใต้กางเกงยีนเอวต่ำของเขา พลันให้หญิงสาวเลือดสูบฉีดไปยังใบหน้า

เขามัน 'ฮอต' เกินกว่าที่เธอจินตนาการไว้ ไม่คิดว่าเพทายจะสักรูปเสือดำไว้บนผิวกายใต้เสื้อผ้าที่แสนจะเรียบร้อย...

"เธอมองกันแบบนี้ ฉันเขินนะ" เพทายเม้มปากตัวเองเล็กน้อย เขาโคตรจะใจเย็นกับเธอเลย ทั้งที่เรื่องแบบนี้เขาไม่ใช่คนที่ใจเย็นเลยสักนิดเดียว

และเขาไม่รู้ว่าจะทนข่มกลั้นอารมณ์ดิบต่อไปได้กี่นาทีกัน เพราะตอนนี้ก็ปวดหน่วงตรงกลางกายจนแทบระเบิด อยากปลดปล่อยอารมณ์ดิบเถื่อนบนกายเธอ

เพทายมองไปยังร่างบางตรงหน้า ตอนนี้เธอหลับตาสนิทเพราะเขาดันไปทักเธอว่ามองเขาทำไม มือเล็กของเธอพยายามจะดันตัวเขาออกเพราะเขินอายเกินไป

มันไม่ได้โดนหน้าขาเขาอย่างที่เธอตั้งใจจะผลักออก แต่กลับโดนบางอย่างที่นูนขึ้นภายใต้กางเกง

"อืมม~" เพทายครางในลำคออย่างเสียวซ่าน เพียงแค่มือเธอสัมผัสเขาจากด้านนอกก็ทำเขาตื่นตัวจนเต็มกำลัง เมื่อครั้นมือเล็กจะผละออกเขากลับฉวยมือไว้ด้วยแรงที่มี ไม่ยอมให้เธอผละออกได้ง่ายๆ

เขาส่งมือเล็กเข้าไปในกางเกงที่ปลดซิปลงตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ สัมผัสแรกที่เธอสัมผัสได้คือความแข็งแกร่งของเขา มันร้อนผ่าว และกระตุกตอบรับมือเธอ สายฟ้าแทบจะมุดหน้าหนีไปในกำแพงเสียเดี๋ยวนั้น ไม่เคยสัมผัสอะไรแบบนี้มาก่อน

"มือเธอนิ่มจัง อืมมม~" ร่างสูงพูดเสียงกระเส่าในยามที่ให้ฝ่ามือเธอกอบกุมความใหญ่โตของเขา ก่อนจะให้เธอเป็นฝ่ายคุมเกมขยับขึ้นลงเบาๆ

"มะ ไม่เอา" เธอบอกเขาเสียงสั่น ไม่ต่างจากมือเธอตอนนี้นัก เธออายเกินไป ไม่คิดว่าเขาจะใหญ่ขนาดนี้ มือเล็กๆ นี้ยังกอบกุมมันไว้ไม่ได้ทั้งหมดด้วยซ้ำ สัมผัสลื่นมือยังคงมีอยู่เพราะเขาเองก็ปลดปล่อยน้ำสีใสออกจากกายจนลื่นมือเธอไปหมด มันหมายถึงความพรั่งพร้อมที่จะออกรบในศึกครั้งนี้

"ฉันอยากขนาดไหน เธอรู้ไหมหืม?" เสียงแหบพร่าของเขาดังขึ้น พร้อมกับมืออีกข้างที่บดคลึงริมฝีปากเธออยู่ ความนุ่มหยุ่นเริ่มขบเม้มปลายนิ้วเขาเล็กน้อยอย่างออดอ้อนโดยไม่ได้ตั้งใจ

พรึบ!

ร่างสูงใช้มือเล็กที่กอบกุมความใหญ่โตของเขาอยู่ให้เธองัดมันออกมาจากซับในเขา เป็นจังหวะเดียวกับที่เขาบังคับให้เธอลืมตาขึ้นมาดูความพรั่งพร้อมที่คนตัวเล็กต้องรับไว้ในคืนนี้

สายฟ้ากะพริบตามองมันนิ่ง ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากัน สัมผัสที่มือนั้นเทียบไม่ได้เมื่อได้เห็นมันชัดๆ แบบนี้

เธอคิดว่าเธอคงรับไม่ไหวกับขนาดที่เกินจะพอดีกับรูปร่างของเธอ

"มะ ไม่ไหว" ร่างเล็กส่ายหน้าไปกับที่นอนจนเส้นผมพลิ้วไหวไปกับที่นอนนิ่ม ยิ่งมองแกนกายของเขาก็ยิ่งกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก

"ลองก่อน" เขาบอกเธอก่อนจะใช้มือหนาจับเรียวขาเล็กที่เริ่มถดถอยไปยังหัวเตียง ลากขาเธอจนถลาลงมาอยู่หว่างขาเขาตามเดิม

"ฉันกลัวเจ็บ..." เธอบอกเขาเสียงสั่น มองเพทายที่ใช้แกนกายของเขาจ่อถูไถสัมผัสกับความชุ่มชื่นใจกลางกายของเธอเบาๆ

"อืม~" เขาครางบอกเท่านั้น แต่ก็ไม่ได้ปลอบใจเธอว่ามันจะไม่เจ็บ เพราะเขาก็ไม่อยากรับประกันว่ามันจะไม่เจ็บ...

มือเล็กกำลงบนที่นอนแน่น เขาไม่ได้กระโจนจ้วงเข้ามาในกายเธอ แต่ใช้ความแข็งแกร่งถูไถขึ้นลง จนความชื้นแฉะของเธอเปื้อนไปตามความยาว

มันแข็งมากแต่ก็นิ่มตรงส่วนปลายที่เขาใช้ถูลงบนติ่งสาวที่บวมเป่งของเธอ

และในขณะที่ร่างเล็กกำลังเคลิ้มกับสัมผัสที่เขามอบให้ ก็ต้องร้องออกมาเสียงหลงเมื่อเพทายเคลื่อนแกนกายใหญ่ของเขาเข้ามาในความชุ่มฉ่ำของเธอครั้งเดียวจนเกือบมิดลำ

สายฟ้าได้แต่จิกเล็บลงบนที่นอน กัดริมฝีปากจนแทบห้อเลือด เธอไม่ได้ครางออกมา เพราะมันเจ็บจนเธอร้องไม่ออก ได้แต่ปล่อยให้น้ำตาไหลลงข้างแก้ม

"อืม เธอแน่นเกิน..." เขาบอกเสียงกระเส่า พร้อมกับผละแกนกายออกเล็กน้อย เพทายก้มมองแกนกายตัวเองที่มีเลือดสีสดฉาบอยู่ตรงส่วนปลายที่เข้าไปได้ไม่เท่าไหร่

ร่างสูงถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ สอดใส่เข้าไปในกายสาวอีกครั้ง

"อ๊ะ!" ร่างเล็กครางผะแผ่ว เงยหน้ามองเพดานด้วยสายตาเลื่อนลอย มันเจ็บและปวดหน่วงไปหมด ยิ่งเพทายกระแทกสวนกายเข้ามามากเท่าไหร่ก็ทำเธอจุกเสียดมากขึ้นเท่านั้น

"อา~ อย่าเกร็งมันใส่ได้ไม่หมด"

"อึก!" สายฟ้าสะอึกในลำคอ เธอจุกไปทั่วท้องน้อย แต่เขากลับบอกว่ายังใส่ไม่หมด? แบบนี้ไม่ไหว เธอปริแตกไปหมดแล้ว อึดอัดไปหมด

"อืม~ ซี้ด" ร่างสูงครางในลำคอด้วยความเสียวซ่าน เขาแทบจะเสร็จตั้งแต่ครั้งแรกที่สอดใส่เข้ามาในกายเธอ เพราะความแนบแน่นไปหมด ทั้งชวนให้ขยับได้อย่างลื่นไหล และตอดรัดเขาเสียจนขนลุกเกรียวไปทั่วเรือนกาย

เพทายกระแทกกายเข้าหาเธออีกสองสามครั้งจนสามาถเข้าไปในตัวเธอได้ทั้งหมด เหงื่อมันเล็กซึมออกจากผิวกายเขาจนชุ่มไปหมด มันหยดลงบนผิวเธอในบางส่วน

"อย่ากัดปาก" ร่างสูงบอกคนตัวเล็กที่กัดริมฝีปากตัวเองจนแดงไปหมด เธอไม่ได้เกร็งเหมือนในตอนแรก แต่ร่างกายเธอกำลังตอบสนองเขาอยู่ ร่างเล็กไม่ได้ทำตามที่เขาบอก ยังคงกัดริมฝีปากตัวเองข่มกลั้นความเสียวจนเลือดไหลซึมออกมาเล็กน้อย

ปัก!!

"อ๊ะ!!" เพทายจงใจสวนกายเข้าหาเธอด้วยแรงระดับหนึ่ง จนร่างเล็กอ้าปากร้องครางออกมาเสียงกระเส่า แต่เมื่อผ่านไปครู่เดียวเธอก็กลับมากัดริมฝีปากอีกครั้ง

"ไม่ฟังเหรอ..." เขามองหน้าเธอนิ่งเมื่อร่างเล็กยังคงขัดใจเขา ร่างสูงก็จะใช้สัมผัสกายลงโทษคนที่กล้าขัดคำสั่งเขาแบบนี้

"อ๊า!! อื้ออ~" ร่างเล็กครางออกมาด้วยความตกใจ เมื่อร่างกำยำสอดประสานอีกครั้ง พร้อมกับอัดเสยความเป็นชายด้วยความถี่รัว มันจุกเสียดไปทั่วท้องน้อย สายฟ้าได้แต่สะบัดไปมาด้วยความวาบหวามเหมือนจะขาดใจกับสัมผัสที่เขามอบให้

"อืมม" เสียงครางของเขาดังขึ้นแผ่วเบา สะโพกสอบกระแทกเข้ามาย้ำๆ บดขยี้ร่างเธอจนแทบจะขาดใจตาย

แกนกายเขามันตอกอัดเข้าไปในจุดที่ลึกที่สุด และถอดถอนออกจนร่างกายเธอวูบโหวงในท้องน้อย แต่ไม่กี่วินาทีต่อจากนั้น เขากลับกระแทกกายเข้ามาอีกครั้งจนสุดท่อนลำ เธอได้แต่นอนหมดสภาพครางร้องด้วยความเสียวซ่าน

ปึก! ปึก! ปึก!

เสียงเตียงกระทบผนังดังขึ้นพร้อมกับเสียงครวญครางของร่างเล็ก มันบ่งบอกถึงความร้อนแรง ดุดันของเขาที่กำลังบดขยี้ร่างกายของเธอซ้ำๆ

"เจ็บแล้ว..." ร่างเล็กร้องบอกเขาทำให้เพทายที่กำลังกระแทกกายในตัวเธอหยุดชะงักไปเล็กน้อย

เขาไม่ได้อยากทำให้เธอเจ็บ แต่ตอนนี้มันหยุดตัวเองไม่ได้แล้วเท่านั้น อย่างที่บอกไปเขาไม่เคยอ่อนโยนในเรื่องเซ็กซ์เลยสักครั้ง เพราะมันอยู่เหนือการควบคุมของเขา

พรึบ!

ร่างสูงถอดถอนกายออกจากร่างเล็กจนสุดความยาว ก่อนจะจับเธอให้นอนคว่ำหน้าไปกับเตียงนิ่ม พลันช้อนสะโพกสวยขึ้นมาให้อยู่ในระดับเดียวกับเขา

"อื้อ~" สายฟ้าซุกใบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่ทันทีที่เขาสอดใส่แกนกายเข้ามาจนสุด ได้ยินเสียงสะโพกของเธอสัมผัสกับหน้าขาเขาดังขึ้นระดับหนึ่ง

เพทายขยับเข้าออกด้วยสัมผัสที่เนิบช้า แต่เต็มไปด้วยความดุดันทุกจังหวะ มันเหมือนจะอ่อนโยนในความรู้สึกเขา แต่กับเธอนั้นมันไม่เข้าข่ายเลยสักนิด เพราะเธอรู้สึกจุกเสียดทุกครั้งที่เขาสอดใส่เข้ามาจนสุดความยาว มันแน่นท้องน้อยไปหมด

"แม่งเอ๊ย ไม่ได้ว่ะ!" เขาสบถกับตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะสอดเสยความเป็นชายในจังหวะที่ถี่รัวจนร่างเล็กหัวสั่นหัวคลอนไปตามจังหวะที่เขาโหมกระหน่ำ

"อ๊ะ!! อา~" สายฟ้าได้แต่กัดหมอนข่มความเสียวซ่านแทบจะขาดใจ เขาอ่อนโยนได้ไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำก็ต้องดีแตก บดกระแทกกายเข้ามาในจังหวะที่ดิบเถื่อนเหมือนเดิม

มือเล็กเอื้อมไปผลักหน้าขาเขาเล็กน้อย เมื่อเขาเคลื่อนกายในจังหวะที่ดุดันมากเกินกว่าที่เธอจะรับไหว แต่เพทายกลับจับมือเธอเอาไว้ก่อนจะดึงมือเล็กให้ร่างเธอขึ้นมาแนบกับอกแกร่งของเขา

ท่านี้เขาเข้ามาลึกมากจนร่างเล็กแทบจะทรงตัวไม่อยู่ถ้าเขาไม่ได้โอบเธอไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง

"อื้อ~" เธอครางในลำคอเมื่อเพทายใช้มืออีกข้างจับใบหน้าเธอให้หันไปหาเขา ก่อนจะบดจูบแสนดุดันไม่ต่างจากท่อนล่างที่กระแทกกายสวนเข้ามาในกายสาว

มือเล็กได้แต่จิกมันลงบนแขนของเขาจนแทบจะได้เลือด

ตึก! ตึก! ตึก!

เสียงหยาบโลนของเรือนกายทั้งคู่ดังสะท้อนภายในห้อง เช่นเดียวกับเสียงเตียงที่ดังเอี๊ยดอ๊าดไปตามจังหวะ

พรึบ!

เมื่อเขาปล่อยมือจากร่างเล็กที่อ่อนระทวยราวขี้ผึ้งลนไฟ พลันตัวเธอนั้นก็ล้มลงไปกองกับที่นอนทันที ร่างเล็กหอบหายใจกระสันเมื่อร่างกายแตกพล่านด้วยสัมผัสของเขา

แต่ก็เพียงเท่านั้น เมื่อเพทายจับร่างเธอให้นอนหงายขึ้นอีกครั้ง ไม่รอช้ารีบแทรกกายเข้ามายังหว่างขาเธอ

ร่างเล็กมองท่อนลำของเขาที่ยังคงแข็งขืน มันกระตุกขึ้นลงก่อนที่เพทายจะจับมันชักขึ้นลงอีกสองสามครั้ง แล้วสอดใส่เข้ามาอีกครั้ง

"อื้อออ~ เพทายพอก่อนได้ไหม" เธอบอกเขาเสียงสั่น ร่างกายเธอร้อนฉ่าเสียยิ่งกว่าไฟแต่ก็เทียบไม่ได้กับความร้อนแรงของเขาตอนนี้

ร่างกำยำเม้มปากตัวเองแน่นในยามที่สอดแทรกเข้ามาในกายเธอ มันร้อนชื้น แนบแน่นและตอดรัดเขาตุบๆ ในกายสาว

สายฟ้าอ่อนระทวยครวญครางไปกับสัมผัสที่เขามอบให้ สะโพกสอบเขามันช่างแข็งแกร่งเช่นเดียวกับมือหนาที่จับเอวเธอไว้ทั้งสองข้าง

ในยามที่เขาสวนสะโพกเข้าหาเธอ มือเขากลับดันกายเธอให้บดกระแทกไปกับเรือนกายเขา เพทายเงยหน้ามองเพดานพร้อมกับคำรามออกมาเสียงแหบพร่า สะโพกสอบกระแทกเข้าหาเธอด้วยสัมผัสดุดันถี่รัวกว่าครั้งไหนๆ

เขาเกร็งร่างกายจนเส้นเลือดตามร่างกายนูนขึ้นมาจนเห็นเส้นเลือดชัดเจน เหงื่อเม็ดเล็กไหลรินทั่วกาย

เสียงครางระงมของทั้งสองร่างแทบจะหลุดลอดออกไปนอกห้อง

ในจังหวะสุดท้ายเขาจงใจกระแทกเข้าหาเธอในจังหวะถี่รัว และดุดันบดกระแทกกายซ้ำๆ ย้ำๆ ภายในกายเธอตอดรัดเขาแน่นกว่าครั้งไหนๆ จนได้ยินเสียงกรีดร้องแผ่วเบาในลำคอจากร่างเล็ก

"อืม" เพทายคำรามด้วยความเสร็จสมก่อนจะรีบดึงแกนกายที่ชุ่มฉ่ำออกมาใช้มือชักรูดสองสามครั้ง ของเหลวสีขาวกระเด็นออกมาเปื้อนหน้าท้องที่กระเพื่อมไหวด้วยความเหน็ดเหนื่อย บางส่วนกระเด็นไปโดยริมฝีปากเล็กของเธอ

กลิ่นคาวของบุรุษเพศคละคลุ้งไปทั่วห้อง เพทายหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนไม่แพ้เธอ เขาไม่เคยเสร็จสมขนาดนี้มาก่อน

"สายฟ้า..." ร่างสูงกระซิบชื่อเธอด้วยเสียงแหบพร่า เอื้อมมือไปเช็ดของเหลวสีขาวขุ่นบนริมฝีปากเธอ แต่คนตัวเล็กกลับแลบเลียริมฝีปากบนเรียวนิ้วของเขาเสียได้

ยั่ว? มีแรงเหลือ? นี่คือคำถามในใจของเขา

"ต่อไหม" ร่างสูงทิ้งกายไปกระซิบชิดใบหูเล็ก แต่ก็อย่างที่บอก มันไม่ใช่คำถาม... ไม่ใช่คำเชิญชวน แต่เป็นเพียงประโยคบอกเล่าของเขาในคืนนี้เท่านั้น