- Best Friend 5 – มอมเมาตัวเองให้เธอ (NC20++)
2213 คำ
ติ๊กตอก~ ตึ๊ง~
เสียงนาฬิกาบ่งบอกเวลาเที่ยงคืนดังขึ้นภายในห้องของเธอ ร่างเล็กที่กำลังจะตักไอศกรีมสตรอว์เบอร์รีเข้าปากชะงักมือทันที เพราะไม่คิดว่าจะดึกขนาดนี้แล้ว...
แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาที่เธอจะนอนดึกทุกวันศุกร์แบบนี้ เรียกง่ายๆ ว่าวันนี้เป็นวันสุขหรรษาของใครหลายๆ คนที่จะออกไปแฮงก์เอาต์กัน
"เฮ้อ~" สายฟ้าถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ส่วนมือก็ตักไอศกรีมคำสุดท้ายเข้าปาก ก่อนจะนำช้อนไปวางไว้บนซิงค์ล้างจาน
ก๊อกๆ
"หือ?" ร่างเล็กชะงักเท้าที่กำลังเดินไปปิดไฟบริเวณหน้าห้องน้ำ รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่มีคนมาเคาะประตูกลางดึกแบบนี้
รู้สึกถึงความไม่ปกติจึงมีทีท่าอิดออดที่จะเปิดออกไป
ก๊อกๆ
และเสียงนี้ก็ดังขึ้นมาอีกครั้งเธอเองก็อยากจะรู้ว่าใครเป็นคนอยู่หน้าประตู แต่ห้องของเธอไม่มีตาแมวเนี่ยสิ
"ใครน่ะ" เสียงของเธอตะโกนออกไปดังพอที่จะให้คนข้างนอกพอได้ยินบ้าง
"เปิดหน่อย?"
แต่เสียงที่ตอบมาดูแหบแห้ง และไม่ค่อยเป็นคำเท่าไหร่ แต่เธอก็จำได้ว่ามันเป็นเสียงของใคร
"หือ? เพทายเหรอ?"
เธอลองเปิดประตูแง้มดูก็ปรากฏว่าเป็นเพทายอย่างที่คิดไว้ จึงเปิดประตูให้กว้างขึ้นเผื่อเขาต้องการความช่วยเหลืออะไร แต่สิ่งที่เห็นกลับทำคนตัวเล็กขมวดคิ้วมุ่น
"นายเมาเหรอ" เธอถามเขาออกไปอย่างไม่แน่ใจนัก เพราะคนตรงหน้าเหมือนจะเมา แต่ก็ไม่เหมือนคนเมาสักเท่าไหร่ เพทายกลับตอบมาแค่…
"อืม"
"ทำไมไม่เข้าห้อง" ร่างเล็กถามพร้อมกับเดินไปใกล้เขาอีกเล็กน้อย กลิ่นเหล้าที่ติดตามเสื้อยืดสีดำของเขาโชยเข้าจมูกเธอเล็กน้อย
"กระเป๋าอยู่ที่เพื่อน" แต่เขาก็ตอบมาเพียงแค่นั้น และไม่ทันที่ตัวเธอจะได้ขยับเขยื้อนไปไหน เจ้าของร่างสูงกลับทิ้งตัวมาหาเธอแบบไม่ทันได้ตั้งตัว จนต้องเอื้อมมือไปโอบเขาเอาไว้
"นะ นี่นายโอเคไหม?"
ร่างเล็กแทบจะทรงตัวไปอยู่เมื่อเขาใช้ร่างกายหนาเซถลามาหาเธอแบบนี้ สองมือของเขาโอบรอบเอวเธอไว้หลวมๆ พร้อมกับใบหน้าของเขาที่ซุกอยู่ตรงลำคอขาวของเธอ
ลมหายใจของเขาช่างร้อนผ่าว แต่ไม่เท่ากับริมฝีปากที่ยุกยิกอยู่ตรงคอ ทำเอาขนในกายลุกชัน
"เธอ...ขอเข้าไปหน่อย" เขากระซิบเสียงแผ่วเบา และถึงแม้เขาจะไม่บอกให้เธอพาเข้าไปข้างใน เธอก็ลากเขาเข้าไปอยู่ดี ใครจะปล่อยให้เพื่อนนอนตากยุงอยู่ข้างนอกกันล่ะ
"อือ นายก็อย่าทิ้งตัวมาหาฉันมากเกินสิ มันหนักนะ" สายฟ้าพยุงตัวเขาเข้ามาข้างในห้องได้สำเร็จ ก่อนจะพาเขาไปทิ้งไว้บนเตียงของเธอ
ฟุบ!!
ร่างเล็กมองเพทายที่นอนราบไปกับเตียงนิ่มของเธอ เจ้าตัวหลับตาพริ้ม ใบหน้าเขาขึ้นซับสีแดงจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มไป
แบบนี้ต้องเช็ดตัวให้เขาไหม? ร่างเล็กคิดในใจก่อนจะพาตัวเองเดินไปหยิบกะละมังใบเล็กที่อยู่ในโซนครัว
"อยู่ไหนนะ" เธอพยายามหาอยู่ครู่หนึ่งเมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการจึงหันตัวเพื่อจะไปเอาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่อยู่ในห้องน้ำ แต่...
ผลัก!
"อะ!" ร่างเล็กกลับชนเข้ากับแผงอกหนาของใครบางคนเข้าอย่างจัง จนเซไปข้างหลังแต่มือหนาของคนตรงหน้ากลับคว้าเอวเธอเอาไว้ก่อน "เพทาย ตกใจหมดเลย" ร่างเล็กเงยหน้ามองเขาด้วยสีหน้าตื่นตกใจ เพราะไม่คิดว่าเพทายจะตามเธอมาตรงนี้
"ทำไร"
"ก็จะเช็ดหน้าให้" เธอตอบเขา
"เช็ดทำไม" แต่หมอนี่ก็ถามย้อนเธอกลับอีกจนได้
"นายเมาไม่ใช่เหรอ" นี่สินะที่เขาบอกว่าคนเมาพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง
"อืม เมาแล้ว" เขาพยักหน้าให้กับตัวเอง ก่อนจะมองลงมายังเธอด้วยสายตาหวานเยิ้มจนปิดแทบไม่มิด
"มองทำไม..." สายฟ้าขมวดคิ้วถามร่างสูงออกไป แต่ไม่ทันที่จะได้ถามอะไรออกไปเขากลับ ช้อนก้นของเธอลอยขึ้นจากพื้น "เฮ้ย ทำอะไร"
เพทายไม่ตอบแต่กลับพาร่างของเธอไปวางไว้บนโต๊ะกินข้าวแทน เขาใช้สองขากักเธอไว้พร้อมกับยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้
"เพทายจะทำอะไร" เธอยกมือขึ้นปิดริมฝีปากสีชมพูของเขา เมื่อเห็นว่าใบหน้าหล่อโน้มเข้ามาใกล้เธอมากเกินไป
"อยากจูบ..." เสียงอู้อี้ดังขึ้นเล็กน้อย แต่เธอก็พอเข้าใจว่าเขาต้องการจะสื่อถึงอะไร
"ไม่ได้สิ" เธอดันหน้าเขาออกเบาๆ แต่เพทายกลับจับมือเธอออกจากริมฝีปากเขา พร้อมขมวดคิ้วถามเธออย่างไม่พอใจในคำปฏิเสธนี้นัก
"ทำไม"
"ก็นายเป็นเพื่อน..."
เธอตอบเขาออกไปเสียงแผ่วเบา เพราะตอนนี้ใบหน้าคมคายของเขาจ้องมายังเธอด้วยสายตาที่ดุดัน มันพร้อมจะแผดเผาเธอได้ทุกเมื่อ ถ้าหากว่าเธอพูดอะไรไม่เข้าหูอีกครึ่งคำ
"เป็นมากกว่านั้นไม่ได้เหรอ?"
"เราเพิ่งรู้จักกันเองนะ" และเพราะคิดว่าเพทายคงเมาถึงพูดอะไรแบบนั้นออกมาได้...
"แล้วต้องทำไง" มือหนาเอื้อมมาข้างหลังของเธอก่อนจะวางไว้บนบั้นท้ายกลมกลึง จนร่างเล็กต้องจับแขนเขาเอาไว้ไม่ให้มือหนารุกเธอมากกว่านี้
"ก็ให้สนิทกันมากกว่านี้ก่อนไง" ร่างเล็กใช้มืออีกข้างดันไหล่เขาออก แต่ร่างสูงตรงหน้ากลับขืนแรงเธอเอาไว้
"เหรอ" เพทายพูดเสียงเบาพร้อมกับพยักหน้าสองสามครั้ง จนเธอคิดว่าเขาคงเข้าใจ แต่เมื่อเขาพูดอีกประโยคออกมานั้นกลับทำให้เธอตื่นตกใจ... "แล้วต้องสนิทแบบนี้ไหม"
สิ้นสุดคำนั้นร่างสูงก้มลงปิดปากเธอด้วยริมฝีปากที่ร้อนผ่าวของเขาโดยที่เธอนั้นไม่ทันได้ตั้งตัว
สัมผัสจากริมฝีปากเขาช่างดุดัน และร้อนแรง ยิ่งเธอใช้มือดันไหล่เขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งบดเบียดริมฝีปากลงมาเท่านั้น
ลิ้นของเธอสัมผัสได้ถึงรสชาติของเหล้าจากปลายลิ้นของเขาที่จงใจตวัดต้อนเธอให้จนมุม จากมือที่คอยดันไหล่กว้าง กลับกลายเป็นต้องจับยึดเขาเอาไว้เพราะความมัวเมาที่เขามอบให้
"อ๊ะ!" สายฟ้าครางออกมาแผ่วเบา เมื่อคนตรงหน้ากัดริมฝีปากล่างเธออย่างยั่วยวน มือหนาของเขาลูบไล้บั้นท้ายเธอเบาๆ ก่อนจะส่งมันเข้าไปในสาบเสื้อของเธอลูบไล้แผ่นหลังเนียนอย่างเผลอไผล
สายฟ้าหอบหายใจแรงขึ้นเมื่อเขาเอาแต่ปล้นจูบจากเธอไม่หยุดหย่อนแม้แต่วินาทีเดียว ครั้นมือเล็กก็ดันหน้าเขาออกอย่างรวดเร็ว
จุ๊บ~
เสียงถอนจูบดังขึ้นในโสตประสาทของเธอ น้ำลายสีใสยืดเป็นเส้นบางๆ เชื่อมระหว่างริมฝีปากเธอกับเขา และเธอก็ไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นของใคร
เสียงหอบหายใจของเธอรุนแรงขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุ และเช่นเดียวกับคนตรงหน้าเธอที่เผยแววตาดุดันมาแทนที่สายตาที่ว่างเปล่าเหมือนทุกวัน
และไม่รอให้ร่างเล็กได้มีเวลาหายใจหายคอ เขากับฉกริมฝีปากลงมาอีกครั้ง มันเต็มไปด้วยความต้องการและไล่ต้อนความรู้สึกบางอย่างในตัวเธอ
สายฟ้าอยากจะดันเขาออก แต่ร่างกายของเธอกลับต่อต้าน มันเริ่มมัวเมาไปกับสัมผัสที่เขามอบให้ เธอเริ่มจะมึนหัวเล็กน้อยเพราะกลิ่นแอลกอฮอล์ที่เขาดื่มมันส่งผ่านปลายลิ้นของเขา เข้ามายังริมฝีปากของเธอ ไม่ดื่มก็เหมือนกับว่าดื่ม เพราะปลายลิ้นเขายังคงตวัดไล่ต้อนเธอจนแทบจะเหลวคาโต๊ะอยู่แล้ว
"เธอ...เอากันไหม?" เขากระซิบชิดริมฝีปากที่เริ่มจะบวมแดงจากรสจูบที่เขามอบให้
สายฟ้าที่อยู่ในห้วงอารมณ์แห่งการมอมเมา ก็ไม่สามารถประมวลผลได้ว่าเพทายกำลังพูดอะไรออกมา ได้แต่ซบใบหน้าแดงก่ำลงบนซอกคอเขา รู้สึกเหนื่อยหอบโดยที่ยังไม่ทันได้ทำอะไรไปมากกว่าจูบที่แสนจะดูดวิญญาณของเขา
เพทายไม่ได้ต้องการคำตอบจากเธอแต่อย่างใด เหมือนกับคำพูดนั้นเป็นเพียงแค่ประโยคหนึ่งที่ลอยผ่านหูไปเพียงเท่านั้น
"อ๊ะ!" สายฟ้าครางเสียงแผ่วเมื่อชายหนุ่มตรงหน้าใช้ลิ้นละเลียดผิวบริเวณลำคอ ดูดดุนจนสัมผัสได้ถึงปลายลิ้นร้อนชื้นของเขาที่เริ่มไล้ต่ำมาเรื่อยๆ
อึดใจเดียวนั้นเพทายทำการดึงเสื้อยืดสีขาวตัวบางออกจากตัวเธอแล้วเขวี้ยงมันไปข้างหลังแบบไม่สนใจนัก
มือหนาจับใบหน้าเล็กให้เงยขึ้น ก่อนจะฉกฉวยริมฝีปากอิ่มสวยของเธออีกครั้ง ดูดดุนปลายลิ้นเล็กๆ จนพอใจ ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากมาพรมจูบแก้มเนียนของเธอ ขบเม้มไปตามใบหู จนขนในกายสาวลุกเกรียว ท้องน้อยบีบรัดอย่างไม่รู้ตัวได้แต่เม้มปากข่มอารมณ์วาบหวามที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน
พลันมือเล็กยกขึ้นสัมผัสแผ่นอกแกร่งของเขา แต่เพทายกลับจับมือเธอไพล่หลังแล้วกดด้วยมือของเขาเพียงมือเดียว
"มือซน" เขากระซิบบอกเสียงแหบพร่าชิดใบหูเธอ ก่อนจะใช้ริมฝีปากตะโบมจูบลงไปกลางใจทรวงอกที่มีบราเซียร์สีดำปกปิดส่วนที่ชูชันอยู่ภายใน แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ของเพทายเท่าไหร่นัก เพราะเขาแก้ปัญหาเฉพาะหน้าด้วยการใช้ฟันขบบราเซียร์เธอขึ้นไปอยู่บนเนินอก ก่อนจะใช้ลิ้นอุ่นดูดดุนยอดอกชมพูสวยชูชันไว้ในอุ้งปากทันที
"อื้อ~ ทาย" สายฟ้าครางชื่อเขาพร้อมกับกัดริมฝีปาก ข่มความเสียวซ่านที่เขากำลังมอบให้ มันรู้สึกแปลกๆ ในซอกเนื้อด้านล่างจนต้องหนีบขาตัวเองไว้ แต่เพทายก็ใช้หน้าขาของเขาเข้ามาแทรกกลางระหว่างขาเรียวสวย
คลิก~
ใบหูเธอได้ยินเสียงปลดตะขอบราเซียร์จากริมฝีปากเขา เพราะบราเซียร์ที่เธอใส่มีตะขออยู่ด้านหน้า สัมผัสตรงส่วนที่ชูชันยังมีอยู่มันทั้งร้อน และเปียกชื้นไปด้วยหยาดน้ำลายสีใสของเขา
มืออีกข้างของเขายกขึ้นมาบีบขยำมันจนปริไปตามซอกนิ้ว รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาจนต้องระบายมันออกด้วยการส่งเสียงคราง
และดูเหมือนเขาจะพอใจกับเสียงนั้นของเธอไม่ใช่น้อย
แต่สัมผัสที่เนินอกก็ไม่เท่ากับสัมผัสตรงกลางกายสาว เพราะตอนนี้เพทายแนบชิดจนเธอสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของเขาที่อยู่ใต้กางเกงยีนตัวหนา
จนเธอเผลอกลืนน้ำลายก้อนเหนียวลงในลำคอ แต่คิดอะไรได้ไม่เท่าไหร่ เพทายกลับยื่นใบหน้าขึ้นมาจูบเธออีกครั้ง ดูดดุนริมฝีปากบนสลับล่างจนแทบจะหยุดหายใจ
มือของเขาทำการควานเข้าไปในซับในตัวบางของเธอ สัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่ซึมออกมาตามแรงปรารถนาที่เขาเป็นคนปลุกปั้นด้วยมือของตัวเอง มาถึงตรงนี้เพทายกลับกระตุกยิ้มออกมาเล็กน้อย
แต่เหมือนว่าคนตัวเล็กที่เขาพยายามจะให้คล้อยตามเขาไปในทุกจังหวะ กลับพยศขึ้นมาเล็กน้อยในยามที่เขากำลังจะสอดใส่ปลายนิ้วเข้าไปในความชุ่มชื้นกับจุดที่ไม่เคยมีใครได้รุกล้ำเข้ามาก่อน
"อื้อ~ เจ็บ" เธอสะบัดหน้าออกจากริมฝีปากเขา ก่อนจะพึมพำออกมาเสียงแผ่วให้กับสัมผัสที่แปลกใหม่
"ใจเย็น" เขากระซิบบอกก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงเพื่อพรมจูบตรงซอกคอขาว ดูดดุนจุดชีพจรที่เต้นอยู่บริเวณลำคอสร้างความเสียววาบให้กับสาวน้อยผู้ไร้ประสบการณ์
สายฟ้าดิ้นเล็กน้อยเมื่อเขาจงใจขยับปลายนิ้วเข้าไปจนสุดข้อนิ้ว ใบหน้าสวยสะบัดไปมาจนเส้นผมพลิ้วไหวกระจายไปตามแรง ข้อมือที่ถูกพันธนาการเอาไว้ก็เริ่มบิดไปมาเพื่อระบายความเสียวซ่าน
ภายในกายเธอตอดรัดเรียวนิ้วเขาแน่นไปหมดจนแทบจะขยับเข้าออกไม่ได้ แต่เท่านี้มันก็ไม่เพียงพอที่เขาจะปลุกเร้าอารมณ์ความอยากในตัวเธอสำหรับบทรักครั้งนี้แล้ว
เพทายถอนนิ้วออกจนหมด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นช้อนร่างเธอขึ้นจากโต๊ะ และเดินไปยังเตียงนอนที่อยู่ไม่ไกลนัก
"อ๊ะ! เพทายจะทำอะไร"
เขาไม่ได้ตอบเธอด้วยคำพูด แต่ตอนนี้เขาจะใช้ร่างกายในการตอบคำถามเธอทุกอย่าง...
- ผู้เขียน
