- Best Friend 3 – แฟนเก่าอย่า...เอาเลย
1907 คำ
"ทายคะ ทำไมไม่รับ..." เสียงของผู้หญิงที่อยู่หน้าประตูเงียบหายไป เมื่อได้เห็นหน้าเธอ "เธอเป็นใคร ทำไมอยู่ห้องเพทายได้ล่ะ?"
"คือว่าฉัน..." ไม่ทันที่สายฟ้าจะได้แก้ตัวอะไร อีกฝ่ายกลับพูดแทรกเธอขึ้นมาเสียก่อน
"เพทายมีเด็กใหม่มายั่วโมโหฉันอีกแล้วเหรอ?"
"ฮะ" เธออุทานอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง คนตรงหน้าเป็นหญิงสาวที่แต่งตัวจัดจ้าน เธอไม่อยากจะเชื่อว่าสาวในสเปกเขาจะเป็นผู้หญิงแบบนี้ นึกว่าเขาจะชอบผู้หญิงเรียบร้อยพูดน้อยเหมือนตัวเองเสียอีก
แต่คนตรงหน้าเธอช่างให้ความรู้สึกว่าตรงกันข้ามทุกอย่าง ยิ่งสายตาที่ฝ่ายนั้นมองมายังเธอมันแฝงไปด้วยคำดูถูกด้วยซ้ำ
"หน้าตาเธอก็สวยนะ แต่ทางที่ดีควรหาแฟนได้ด้วยตัวเอง"
"เธอว่าไงนะ?" เธอเองก็เริ่มมีน้ำโหขึ้นมาแล้วเหมือนกัน เธอไม่เคยแย่งแฟนใครเลยนะมากล่าวหาแบบนี้ก็สวยดิ!!
"เหอะ!! หูแตกหรือไง หาแฟนไม่ได้เหรอถึงได้มาขโมยกินแฟนคนอื่นแบบนี้!"
"นี่! ป้า ก่อนจะกล่าวหาใครก็ช่วยถามเค้าก่อนดิ!" สายฟ้าเท้าสะเอวตอบกลับอีกฝ่ายไปอย่างไม่ยอมแพ้ เธอโดนกล่าวหาว่าแย่งของคนอื่นแบบนี้มันยอมกันได้ที่ไหน!
"กรี๊ดดด!! แกว่าใครป้าฮะ!" สาวตรงหน้าแทบจะปรี๊ดแตก ได้แต่ชี้หน้าด่าเธอ
"ฉันคุยกับใคร ก็คนนั้นแหละ" คนตัวเล็กเบ้ปากให้สาวป้าตรงหน้า ยิ่งเห็นลักษณะการพูดการจาก็ยิ่งรู้สึกว่าคนตรงหน้าไม่เหมาะกับการเป็นแฟนเพทายจริงๆ
"นี่แกว่าฉันเหรอ"
"ฉันว่าป้าแล้วผิดตรงไหน ทีป้ายังมาด่าว่าฉันเสียๆ หายๆ เลย :("
"กรี๊ดดด!! ฉันจะตบแกเดี๋ยวนี้แหละ กล้ามากนะที่ว่าฉันเป็นป้าน่ะ!!"
ไม่ทันที่สายฟ้าจะได้ตั้งตัว หญิงสาวตรงหน้าก็พุ่งตัวเข้ามาหาเธอพร้อมกับยกมือขึ้นหมายจะตบลงบนหน้าสวย แต่เสี้ยววินาทีนั้นเหมือนเท้าของเธอก็ยกขึ้นป้องกันตัวอย่างอัตโนมัติ เผลอถีบไปที่หน้าท้องของหญิงสาวกระเด็นไปชนประตูห้องเธอเสียงดัง ตุบ!
"อุก!! กะ แก!!" เสียงของสาวป้า (ฉายาที่เธอตั้งให้) ดูจะจุกเสียดไม่น้อย
ส่วนเธอที่ไม่ได้ตั้งใจจะถีบตั้งแต่แรก ก็ทำหน้าไม่ถูกเช่นเดียวกัน ไม่ได้ตั้งใจจะถีบจริงๆ นะ เท้าของเธอมันไปเองอ่า ToT แต่ใครจะยอมขอโทษกันล่ะ นังป้านั่นมันจะตบเธอเชียวนะ ถ้าเกิดหลบไม่ทันคือโดนมือนางเต็มๆ แรงด้วยซ้ำ
ทันใดนั้นเองขณะที่สาวป้ากำลังพยุงตัวขึ้นมา เสียงของเพทายก็ดังขึ้นมาเสียก่อน
"เกิดอะไรขึ้น..."
"ทายคะ อึก ช่วยลูกหยีด้วย"
'ลูกหยี' คือชื่อของสาวป้าคนนี้เหรอ? สายฟ้ามองลูกหยีที่ตอนแรกกำลังจะพยุงตัวลุกขึ้นได้แท้ๆ แต่พอเพทายมาสาวเจ้าก็ลงไปกองกับพื้นอีกจนได้
"เธอมาทำอะไรที่ห้องฉัน" แต่แทนที่เพทายจะช่วยพยุงเจ้าหล่อน กลับทำแค่ยืนมองเท่านั้น
"ก็ทายไม่รับโทรศัพท์ลูกหยีเลย ลูกหยีก็เลยมาที่ห้องไงคะ" ลูกหยีเมื่อเห็นว่านั่งตรงพื้นไม่เป็นผล จึงพยุงตัวลุกขึ้นยืนก่อนจะรีบเข้ามาควงแขนเพทายอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ
"บอกแล้วว่าให้เลิกยุ่งกับฉัน"
"ทายจะมาเย็นชากับลูกหยีไม่ได้นะคะ" ลูกหยีเขย่าแขนเพทายพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า
"กลับไป"
"ไม่ค่ะ! จนกว่าเราจะคืนดีกัน นะคะทาย"
"..." เพทายถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน จนเธอเองก็ไม่รู้สถานการณ์ระหว่างเพทายกับลูกหยีว่ามันเป็นมาอย่างไร
"ลูกหยีรู้ว่าทายเอาเด็กใหม่มาทำให้ลูกหยีหึงใช่ไหมคะ" ลูกหยียิ้มอย่างผู้ชนะเพราะคิดว่าอีกฝ่ายจะตอบว่าใช่ แต่...
"เปล่า"
"ทะ ทำไมล่ะคะทาย หยีขอโทษที่นอกใจทาย ตอนนี้หยีสำนึกผิดแล้วจริงๆ นะคะ เรากลับไปเป็นแบบเดิมได้ไหม"
นอกใจ? เหอะ! เธอเกลียดคำนี้ที่สุด นึกไม่ชอบใจอยู่ในทีกับพวกนอกกายแล้วมาขอคืนดีอย่างไม่สำนึกผิดแบบนี้ แฟนที่ดีคือ 'แฟนใหม่' เท่านั้นค่ะ และเธอเองก็ทนไม่ได้เหมือนกันที่คนมักมากอยากจะได้ของดีคืนแบบนี้!
และดูได้จากสีหน้าของเพทาย เธอก็พอเดาออกว่าเขารำคาญลูกหยีขนาดไหน
"นี่ป้า" สายฟ้าเดินไปดึงแขนลูกหยีออก ก่อนจะเป็นคนควงแขนเพทายด้วยสองแขนของเธอเอง
"แก!!"
"จุ๊ๆๆ นี่ จะบอกอะไรให้นะ เพทายน่ะเป็นแฟนฉันแล้ว กรุณาเลิกยุ่งกับเขาสักทีได้ไหม"
"ไม่จริง! แกมันก็แค่ของเล่นของทายเท่านั้นแหละ"
"โหจริงดิ? แต่ทายเขาไม่เคยเล่นกับฉันเลยนะ มีแต่เอาจริงตลอด" เธอยิ้มยั่วโมโหอีกฝ่าย ตอนนี้ขอเอาคืนลูกหยีก่อนแล้วกันที่บังอาจมาว่าเธอแย่งแฟนชาวบ้าน!!
"กรี๊ดดด! ฉันไม่ยอม ทายเขารักฉัน เขาคบกับเธอเพราะเขาประชดฉัน!"
"นี่ป้า หัดยอมรับความจริงบ้างได้ไหม หน้าตาก็สวยนะ คงจะหาแฟนได้ไม่ยาก อย่ามาแย่งแฟนชาวบ้านเลยนะคะ" เธอจงใจใช้คำพูดที่ลูกหยีต่อว่าเธอกลับคืนไป เน้นย้ำให้อีกคนเข้าใจว่าเธอไม่ได้จะแย่งของใคร แต่คนที่แย่งเป็นคนที่กำลังโวยวายอยู่ต่างหาก
"นี่แกยอกย้อนฉันเหรอ!" ลูกหยีชี้หน้าสายฟ้าด้วยสีหน้าโกรธเคือง แต่ก็ไม่กล้าเข้ามาใกล้ หญิงสาวทำได้เพียงกำมือแน่นจนเล็บแทบจะทิ่มลงไปบนฝ่ามือ เธอไม่ได้กลัวสายฟ้า แต่คนที่เธอกลัวน่ะคือ 'เพทาย' ต่างหาก
เห็นแววตานิ่งๆ แบบนี้ก็ทำให้หญิงสาวสั่นสะท้านเหมือนโดนแช่แข็งได้ เธอมาขอคืนดีเขาเป็นรอบที่ 10 แต่ก็โดนปฏิเสธตลอด และคราวนี้ยังมีแฟนใหม่ที่เธอไม่นึกชอบหน้าโผล่มาอีกด้วย
"ลูกหยีไม่ยอมจบง่ายๆ แน่ หยีจะคอยดูว่าจะคบกันได้นานแค่ไหน!! หยีจะมาทวงทายคืน!"
หญิงสาวพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนจะรีบสาวเท้าออกไปทันที
"เฮ้ออ!!" เสียงถอนหายใจดังขึ้นข้างร่างสูง เธอแทบจะหมดแรงไปกับการต่อปากต่อคำ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้
"ลูกหยี ได้ทำอะไรเธอหรือเปล่า" เพทายหันมาถามเธอด้วยสีหน้านิ่งๆ
"เปล่า... มีแต่ฉันนี่แหละที่ถีบแฟนนาย" เธอเอ่ยเสียงแผ่ว ไม่กล้าพูดเสียงดังเพราะกลัวว่าจะโดนเขาต่อว่าที่กล้าไปแตะแฟนเขา
"อืม" แต่ก็ผิดคาดเพราะเขาตอบแค่เพียงประโยคสั้นๆ เท่านั้น
แต่สายตาที่เขามองลงมายังมือของเธอที่ยังควงอยู่บนแขนของเขา ก็ทำเธอต้องรีบผละออกอย่างกับโดนของร้อน
"ขะ ขอโทษ" ร่างเล็กเม้มปากแน่น ใบหน้าเกิดแดงซ่านขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่
น่าอายจังมาควงแขนเขาแล้วยังบอกอีกว่าเขาคือแฟนของเธอ
"ขอโทษเรื่องอะไร"
"ก็...ไม่ได้จะพูดว่านายเป็นแฟนฉันจริงๆ นะ"
"หึ ช่างมันเถอะ" แต่เขากลับทำแค่อมยิ้มมาเท่านั้น "เข้าห้องได้แล้ว"
ร่างสูงบอกแล้วเดินนำหน้าเธอเข้าห้องไปในที่สุด
เมื่ออยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้เธอเองก็ทำตัวไม่ถูกเช่นเดียวกัน เพราะไม่รู้ว่าจะเอาตัวเองไปอยู่ส่วนไหนของห้องเขา แต่เพทายก็เรียกให้เธอมานั่งลงข้างเขาตรงโต๊ะตั้งพื้น เธอจึงนึกขึ้นได้ว่ามีรายงานคู่ที่ต้องทำด้วยกัน จึงถือโอกาสนี้ทำฆ่าเวลาไปด้วยกันกับเขา
ในขณะที่กำลังนั่งทำรายงานอยู่นั้น เธอกลับนึกขึ้นได้ว่าควรจะถามเขาเกี่ยวกับลูกหยีหรือเปล่า เพราะกลัวว่าจะทำให้เขามีปัญหาทีหลัง...
"นี่..."
"หือ?" ร่างสูงเงยหน้าจากโน้ตบุ๊กขึ้นมามองเธอ แล้วเลิกคิ้วให้เล็กน้อยเหมือนรอเธอถามต่อ
"นายจะไม่มีปัญหากับแฟนใช่ไหม คือฉัน..."
"ลูกหยีเป็นแฟนเก่า เลิกกันนานแล้ว" แต่เขากลับชิงเธอพูดเสียก่อน
"เอ่อ ฉันขอบอกอะไรสักอย่างได้ปะ ในฐานะเพื่อนก็ได้"
"อะไร"
"ลูกหยีอะไรนั่นน่ะ ไม่เหมาะกับคนเรียบร้อยแบบนายสักนิด" เธอบอกพร้อมกับทำสีหน้าขุ่นเคืองเมื่อนึกถึงใบหน้าของแม่ลูกหยีอะไรนั่น
"เรียบร้อย? ใคร" แต่เหมือนเขาจะไม่ได้โฟกัสกับคำถามของเธอสักนิด ดันโฟกัสที่คำอื่นแทน
"นายไง เรียบร้อย สุภาพ และใจดี" เธอบอกเขาด้วยความจริงใจจากความรู้สึกที่สัมผัสมา แล้วก็จากที่เขาแสดงออกมาให้เธอเห็นก็เป็นคนแบบนี้มาตลอดเลยนี่นา
"เธอคิดงั้นเหรอ?" เขาเอ่ยเสียงนิ่ง พร้อมกับจ้องเข้ามาลึกในดวงตาเธอ
สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย และถ้าเธอไม่เห็นว่าเขาเป็นคนเรียบร้อย เธอคงจะคิดเข้าข้างตัวเองไปแล้วว่าเขาจ้องริมฝีปาก กับลำคอขาวของเธออยู่
แต่นี่เขาเป็นคนสุภาพและเรียบร้อยมากเธอเลยต้องลบสิ่งที่คิดอยู่ออกให้หมด...หรือเปล่า ToT
"อะ อืม นายใจดีกับฉันตลอดเลย"
"เหรอ..." เพทายเอ่ยเพียงแค่นั้นแล้วยกโน้ตบุ๊กออกไปวางไว้อีกฝั่งหนึ่ง ก่อนที่เขาจะขยับมานั่งใกล้เธอจนหัวเข่าของทั้งคู่ชิดกัน
"เพทาย...นายเข้ามาใกล้ฉันทำไม"
"เธอคิดว่าผู้ชายใจดีกับผู้หญิงทำไมเหรอ?" เขาพูดพร้อมกับจ้องหน้าเธอนิ่ง
เขาในตอนนี้ทำตัวแปลกไปไม่เหมือนกับตอนอยู่มหา’ลัย ก็พลอยทำเธอรู้สึกประหม่าไปด้วยเหมือนกัน เพราะไม่รู้ว่าในใจเพทายกำลังคิดอะไรอยู่
แต่เธอเองก็ยังทำใจดีสู้เสือ เพราะคิดว่าคนสุภาพแบบเขาคงไม่กล้าทำอะไรเธอหรอก เขาช่วยเหลือเธอมาตลอด จะให้เธอคิดว่าเขาจ้องจะกินเธออยู่ก็คงจะไม่ใช่มั้ง
"มะ ไม่รู้" สายฟ้าตอบเสียงสั่น เธอไม่ได้จะทำเสียงสั่นนะ มันสั่นเองเถอะ ToT
ยิ่งมองหน้าเขาก็ยิ่งทำเธอประหม่า เพราะแววตาที่เขาจ้องมามันไม่ได้มีความอ่อนโยน หรือดูเป็นหนุ่มเนิร์ดที่ตั้งใจเรียน และไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลยสักนิด สายตาเขาตอนนี้ที่มองมายังเธอมันเหมือนเสือที่พร้อมจะตะปบเหยื่อทุกเมื่อนี่คืออะไรกัน!!
"งั้นเดี๋ยวจะบอกให้ละกัน" พูดจบเขาก็ก้มหน้าลงมากระซิบข้างหูเธอเสียงแผ่วเบา "ถ้าไม่ชอบก็คงอยากได้มานอนสักคืน..."
"อึก!!"
- ผู้เขียน
