รุกหนัก
“เอ๊ะ! ว่าแต่เดี๋ยวนี้แกกินเบียร์รสนี้แล้วเหรอ” ดาวิกาถามต่ออย่างสงสัยระคนแปลกใจ เพราะปกติแล้ววิลาสินีจะไม่ค่อยดื่มเบียร์รสเบสิกพวกนี้ แต่จะดื่มพวกที่มีกลิ่นหอม ๆ รสหวาน ๆ และมักมีติดห้องไว้ไม่ขาด ทว่าตอนนี้กลับมีกระป๋องเบียร์รสชาติฝาด ๆ พวกนี้แช่ในตู้เย็นแทน
นางแบบสาวมีท่าทีเลิ่กลั่กและอึกอักเล็กน้อยราวกับคนมีความผิดติดตัว วิลาสินีคว้ากระป๋องเบียร์สีขาวเหลืองในมือเพื่อนมาถือไว้เอง ก่อนจะตอบออกไปแบบปัด ๆ “กะ...ก็อยากลองกินดูบ้าง อีกอย่างตอนไปซื้อ รสที่ฉันกินประจำมันหมด ก็เลยหยิบ ๆ พวกนี้มา”
“ตั้งห้ากระป๋องเนี่ยนะ”
“อือ ทำไมอะ แปลกเหรอ”
ดาวิกานิ่งคิดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยกไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “ก็ไม่แปลก”
นางแบบสาวพรูลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่เพื่อนไม่ซักถามหรือสงสัยอะไรต่อ แล้วเก็บกระป๋องเบียร์ในมือไว้ในตู้เย็นตามเดิม “ในนี้ไม่มีอะไรกินหรอก”
“แล้วจะทำไง หิวอะ” คนหิวยกมือขึ้นมาลูบ
