รุกหนัก
แม้จะยังงุนงงกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้ ที่อยู่ ๆ เขาก็พูดขัดขึ้นมาทั้งที่มารดายังพูดไม่จบ มิหนำซ้ำยังเสียมารยาทพาเธอเดินออกมาโดยไม่รอให้ท่านได้พูดอะไร และถึงแม้จะไม่เข้าใจ ดาวิกาก็ยอมเดินออกโดยไม่ถามอะไร หากแต่ในใจก็รู้สึกได้ถึงช่องว่างและความห่างเหินที่เขามีต่อมารดา
“สวัสดีครับพี่” เสียงทุ้มดังขึ้นในขณะที่เตชินกำลังช่วยหญิงสาวตักอาหาร ชายหนุ่มหันไปมองก็เห็นน้องชายต่างสายเลือดเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมส่งยิ้มมาให้ หากแต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจตอบรับคำทักทายนั้น และเมินหน้ากลับไปสนใจดาวิกาที่ละสายตาจากไลน์อาหารมามองหน้าเขาสลับกับอีกคนด้วยแววตาสงสัย
“สวัสดีครับคุณคนสวย ผมธันวาเป็นน้องชายของเฮียเตชิน หรือจะเรียกสั้น ๆ ว่าพี่ธันก็ได้ครับ” ธันวาน้องชายที่เตชินไม่เคยต้องการแนะนำตัวพร้อมส่งรอยยิ้มเป็นมิตรไปให้หญิงสาวที่มากับพี่ชาย ประเมินจากสายตาแล้ว ชายหนุ่มมั่นใจว่าเธอน่าจะอายุน้
