ผัวแก่

บอสใหญ่ของเรา

“ได้ข่าวว่าของขวัญของบอสใหญ่คือรถเก๋งว่ะแก”

“เฮ๊ย! จริงหรือวะ ฉันอยากได้!”

“โอย ฉันก็อยาก ฉันจะไปบนศาลพระภูมิหน้าออฟฟิศเดี๋ยวนี้แหละ ฉันอยากขับรถมาทำงานตั้งนานแล้ว โหย บอสใหญ่ใจป้ำว่ะ!”

บอสใหญ่ หรือ วิทิต วรเดชา ที่ทุกคนกำลังพูดถึงก็คือบิดาของบุษบงกชนั่นเอง

เขาคือผู้ก่อตั้งบริษัทนี้เมื่อสิบปีที่แล้ว ก่อนจะยกให้ลูกสาวดูแลเต็มตัวเมื่อปีก่อน ส่วนเขาไปบริหาร รีสอร์ตหรูระดับห้าดาวที่ระยองแทน เพราะอยากให้ภรรยาที่เขารักอย่างสุดหัวใจได้พักผ่อนที่ต่างจังหวัด ไม่ต้องมาทนกับสภาวะรถติดอากาศเป็นพิษในกรุงเทพฯ

“แล้วของมาดามบี๋ล่ะ” มาดามบี๋เป็นฉายาที่พนักงานทุกคนในบริษัทใช้เรียกภรรยาของบอสใหญ่ทั้งตอนอยู่ต่อหน้าและลับหลัง...คุณบี๋ หรือ บัวระวง เป็นชื่อจริงของหญิงวัยห้าสิบเศษ ๆ ผู้นี้ เธอไม่ถือสาที่ทุกคนเรียกเธอแบบนั้น เธอออกจะชื่นชอบเสียด้วยซ้ำ

“ไม่รู้ว่ะ ลองถามคุณเลขาดูซิ” สาวนางหนึ่งพูดถึงเธอขึ้นมา ทำให้ทุกคนบนโต๊ะหันมองเธอเป็นตาเดียว “...คุณเลขาพี่เพ็ญขา มาดามบี๋จัดของขวัญอะไรมาร่วมแจมกับพวกเราหรือคะ พี่เพ็ญรู้รึเปล่า???”

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่มั่นใจว่าต้องแพงแน่”

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย

“แล้วแฟนบอสมาร่วมแจมด้วยมั้ยคะ” สาวๆในบริษัทต่างหลงรักและปลื้มเจนเจนต์กันทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่มาดามบี๋ที่เอ็นดูว่าที่ลูกเขยมาก

“คิดว่าไม่น่าพลาดค่ะ คงเป็นรางวัลใหญ่เหมือนกัน”

“โอย...ฉันอยากได้ของคุณโจ”

“ฉันอยากให้ถึงงานเลี้ยงเร็ว ๆจัง คืนนี้จะแต่งตัวให้เช้งวับไปเลย”

แต่หากเป็นไปได้ คืนนี้เธอไม่อยากมาร่วมงานเลี้ยงฉลองปีใหม่ของบริษัทเลย เธอไม่อยากปั้นหน้ายิ้มแย้มยินดีท่ามกลางครอบครัวที่สมบูรณ์แบบของเพื่อนสาว ท่ามกลางความสำเร็จในชีวิตของเธอ เธอบอกตรงๆว่านานวันก็ยิ่งรู้สึกอิจฉาบุษบงกชจนร้อนรุ่มไปทั้งใจ

แต่เธอคงเลี่ยงไม่ได้ เธอเป็นเลขาของบุษบงกช และเป็นผู้ควบคุมดูแลการจัดการสถานที่ เธอก็คงต้องอดทนอดกลั้นอย่างถึงที่สุดอีกวัน

“คืนนี้แต่งชุดอะไรดี” สาว ๆปรึกษากันด้วยความตื่นเต้น “ชุดอะไรก็ได้นะ แต่ขอสวยไว้ก่อนก็แล้วกัน”

“ใช่ ๆ คืนนี้มีพวกสปอนเซอร์กับลูกค้ามาร่วมงานเพียบเลยนะ เผื่อฟลุคได้ผัวรวยเลิศกับเขาบ้างไง”

เธอได้ยินที่สาวๆ คุยกันแล้วก็แอบคิดในใจว่าตัวเธอเองก็ไม่ควรพลาดโอกาสแบบนี้เช่นกัน เธอไม่ควรหมกตัวเป็นยัยแก่แว่นหนาเตอะอยู่ในบริษัทนี้ไปจนวันตาย เธอควรจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้สิ