ฉันนั่งเอามีดเขี่ยสเต็กตรงหน้าไปมาอย่างเหนื่อยๆ รู้สึกตัวเองพลังเหลือน้อยยังไงก็ไม่รู้ เเม่ของพี่เสือเธอทำให้ฉันกลัวมาก กลัวว่าเธอจะทำเรื่องเเบบนั้นขึ้นมาจริงๆ เเล้วฉันจะตั้งรับมือกับเธอไม่ไหว
มันยากเกินไป..
เรามากินข้าวกันหลังจากที่เขาเลิกงาน มันค่อนข้างกังวลสำหรับฉันในการที่จะพูดมันออกไป ฉันอาจจะเกิดมาเป็นผู้เเพ้ไปตลอดก็ได้ใครจะรู้
"อาหารไม่อร่อยเหรอ เธอกินน้อยมากเลยนะ"
"คะ"ฉันเลิกคิ้วเล็กน้อย รู้สึกเหมือนตัวเองหลุดออกจากภวังค์ความคิดของตัวเอง เเต่พอนึกถึงมันทีไรฉันก็อดที่จะคิดมากไม่ได้เลย ไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องเเบบนี้มันจะมาเกิดขึ้นกับฉัน เเล้วก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่าฉันจะต้องมาตัดสินใจเรื่องนี้
"พี่เรียกเธอตั้งหลายครั้งเหม่ออะไรอยู่"
"ขอโทษค่ะ เเต่รินขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"
"อืม"
ฉันลุกขึ้นเข้ามาสงบสติอารมณ์ตัวเองในห้องน้ำ ไม่รู้ว่านี่คือความรู้สึกเดิมๆ รอบที่เท่าไหร่เ
