@เวลาต่อมา
#ที่มหาวิทยาลัยAA
"อีพริมๆ!"
"อะไรเนี่ย ตกใจหมด" พริมทำหน้าตกใจเพราะเสียงของเพื่อนที่โพล่งขึ้นมาราวกับว่าเจออะไรที่มันน่าตกใจ สายตาที่จ้องไปยังด้านหลังมันทำให้พริมหันมองตามโดยอัตโนมัติ
พี่เปรมรุ่นพี่ที่เป็นแฟนของเธอเอง เขากำลังเดินมาหาเธอที่นั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อน สภาพใบหน้าที่ฟกช้ำของเขา อย่าว่าแต่เพื่อนหรือเธอเลยที่ตกใจ คนอื่นที่มองเขาก็ตกใจไม่ต่างกัน
สภาพเหมือนไปฟัดกับหมาที่ไหนมา และหมาตัวนั้นคงใหญ่น่าดู เขาถึงได้สะบักสะบอมขนาดนี้
"พะ พี่เปรม?!"
"อ่า พี่ทำเราตกใจหรือเปล่า?"
"พะ พี่ไปทำอะไรมาคะ? ทำไมถึงเป็นแบบนี้?" พริมถาม
"ไปฟัดกับใครมาคะ สภาพดูไม่ได้เลยนะรุ่นพี่" เฟรมพูดขึ้น
"นั่นสิคะ ไปทะเลาะกับใครมา"
"เปล่า พี่ไม่ได้ทะเลาะ พี่ถูกทำร้าย"
"หา? ละ แล้วไปแจ้งความหรือยังคะ?"
"ยังหรอก มีเรียนอีกหรือเปล่า พี่อยากคุยกับเราสองคน"
"เอ่อ...ค่ะ พี่เปรมไปรอที
