ตอนที่ : 10 สั่งสอน
1475 คำ
@เวลาต่อมา
#อู่ซ่อมรถ
"ถ่ายไว้แค่นี้เหรอวะ?"
"เออ แค่นี้แหละ ดีแค่ไหนแล้วที่กูไม่โดนจับได้"
รามให้เพื่อนสนิทช่วยสืบเรื่องแฟนของพริม เพราะหลายครั้งที่เห็นแฟนของพริมพาผู้หญิงไม่ซ้ำหน้ามาที่ร้านอาหารข้างๆ อู่ซ่อมรถที่เขาทำงานอยู่
มันน่าสงสัยจนอดไม่ได้ที่จะอยากรู้เรื่องนี้ ถ้านอกใจจริงๆ เขาก็จะจัดการแทนให้เลย
"พากันเข้าโรงแรมด้วย" รามพึมพำออกมาเสียงแผ่ว ก่อนที่เขาจะแสยะยิ้มพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมา
หลักฐานมัดตัวแน่นขนาดนี้ พริมรู้ขึ้นมาคงได้ขอเลิก ไม่มีผู้หญิงคนไหนเขารับได้หรอกที่แฟนตัวเองมีคนอื่น แถมพาเข้าโรงแรมอีก ถึงจะแก้ตัวทีหลังว่าเล่นๆ ก็เถอะ
"แล้วมึงจะทำไงต่อวะ?"
"หมั่นไส้ อยากซ้อมคน"
"???"
ใครๆ ก็รู้ว่ารามหมัดหนักสมกับกล้ามแขนที่เป็นมัดๆ ฝีมือการต่อสู้ก็มีพอตัวอยู่เหมือนกัน เพราะเคยเรียนสมัยมัธยมที่โรงเรียนเก่า ถึงขั้นได้เป็นตัวแทนของโรงเรียนเข้าแข่งขัน แต่สุดท้ายก็ถอนตัวออกมาตามคำสั่งของผู้เป็นแม่
"ให้กูไปเป็นเพื่อนมั้ย?"
"ไม่ต้อง กูจัดการเองได้ แค่นี้หมูๆ"
คนอย่างเขาถึงจะไม่ใช่คนดีเด่อะไร แต่ก็ไม่เคยดึงใครเข้ามาพัวพันในเรื่องบ้าๆ บอๆ ที่ตัวเองสร้างขึ้น ไม่ชอบทำให้ใครต้องเดือดร้อน เริ่มที่ตัวเองก็ต้องจบที่ตัวเอง นี่แหละนิสัยของเขา
"มันอยู่ไหน?"
"คอนโดXXแถวย่านDD"
"ย่านคนรวยสินะ"
"อืม"
รามแสยะยิ้มอย่างน่าขนลุก พอสูบบุหรี่หมดมวนเขาก็ทิ้งลงพื้นก่อนจะใช้เท้าขยี้จนไฟบุหรี่ดับลง จากนั้นก็เดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์ของตัวเอง
"ถ้ากูไม่กลับมา ถึงเวลาปิดร้านมึงก็ปิดได้เลย"
"เออๆ ระวังตัวด้วยนะมึง"
รามขับรถฮาเล่คู่ใจของตัวเองออกไป มุ่งหน้าไปยังคอนโดที่เพื่อนบอก และที่เพื่อนไม่ห้ามก็เพราะรู้ดี ต่อให้ห้ามไปก็เท่านั้นแหละ คนอย่างรามยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ
...ไม่นานนักก็มาถึงคอนโดที่ว่า
ใต้ตึกหรูสูงเฉียดฟ้า รามนั่งรออยู่ที่รถมอเตอร์ไซค์อย่างใจเย็น จนกระทั่งมีรถเก๋งขับเข้ามา เขาจำรถคันนี้ได้ขึ้นใจเลย
พอรถจอดเข้าซองและดับสนิทก็มีผู้หญิงลงมาจากรถ ก่อนที่ผู้หญิงคนดังกล่าวจะเดินนำออกไปก่อน ไม่นานนักเจ้าของรถที่รามรออยู่ก็ลงมาจากรถ
จังหวะนี้แหละ!
พรึ่บ!!
"เฮ้ย! อะไรวะ?!"
รามเดินเข้าไปผลักรุ่นพี่ให้ตัวแนบติดกับรถ เขาตกใจและโวยเสียงดังแต่พอหันกลับมาเห็นรามเท่านั้นแหละ ถึงกับหน้าเสียเลยทีเดียว
"ตกใจอะไรครับรุ่นพี่ ชู่ว! อย่าเสียงดังสิครับ เดี๋ยวอายคนนะครับ"
"นะ นี่นาย!"
"ครับผมเอง ข่าวว่าเจ้าชู้เหรอครับ นอกใจเหรอครับ"
"อะ เอ่อ..."
"ไม่ต้องตอบก็ได้ครับ ผมเห็นหมดแล้ว ร้านอาหาร ไนท์คลับ โรมแรม คอนโด มีหลักฐานหมดนะครับ"
"มะ มั่วแล้วนายน่ะ คิดว่าไม่รู้หรือไงว่านายชอบพริมอยู่"
"ครับชอบ ชอบมากด้วย ชอบมาก่อนรุ่นพี่อีกนะครับ" จะบอกว่าชอบมาตั้งแต่เด็กแล้ว จะขิงเกินไปหรือเปล่านะ แต่มันเป็นความจริง
"โกหก!"
"พอยอมรับก็ว่าโกหก หึ ให้ผมพูดไงดีครับ บอกพี่พริมดีมั้ย?"
"พริมไม่เชื่อเด็กอย่างแกหรอก"
"งั้นลองดูก็ได้ครับ บอกพร้อมหลักฐาน พี่พริมจะได้ตาสว่างสักที"
"แก!" เขาชี้หน้าด้วยความโกรธ แต่พอเจอสายตาที่แข็งกร้าวของฝ่ายตรงข้ามก็ชะงักไปทันที
"ไอ้คนที่บอกว่า เป็นสุภาพบุรุษนักหนา เพียบพร้อม ดูแลดี อบอุ่น ความจริงก็..เหี้ยดีๆ นี่เอง"
"มึง!"
ผัวะ! ปัก!
"อั่ก! อ่าไอ้เวร มึงกล้า...อึก"
"ผมสั่งสอนให้ครับ เผื่อแม่ไม่สอนว่ามีแฟนแล้วควรรักเดียวใจเดียว ไม่ใช่ร่านไปทั่ว พาผู้หญิงขึ้นคอนโดเข้าโรงแรมไม่ซ้ำหน้า"
"อึก!"
"จำไว้นะครับพ่อสุดหล่อ อย่าคิดว่ารวยแล้วจะทำอะไรก็ได้"
"มะ มึง...!!"
"อย่าทำพี่พริมร้องไห้ เมื่อไหร่ที่ผมเห็นน้ำตาพี่พริม ผมกลับมาคิดบัญชีกับพี่อีกแน่"
ที่พูดเนี่ยคือตั้งใจกลับมาซัดต่อแหละ เพราะนี่แค่มาสั่งสอนนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้น ไว้เรื่องจบแล้วจะกลับมาซัดต่ออีกหน่อยให้หายหมั่นไส้
'โตซะเปล่า แต่ไม่มีหัวคิดเลย สงสัยที่บ้านไม่สั่งสอน แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวรามช่วยสอนให้เองครับ'
"อ่า..."
คำว่านิดๆ หน่อยๆ ของรามก็เล่นเอารุ่นพี่แฟนแฟนของพริมถึงกับหมดสภาพเลยเหมือนกัน ที่แน่ๆ ปากเจ่อ ตาเขียว คิ้วแตก สภาพนี้ต่อให้ทาครีมรองพื้นหนาๆ ปกปิดก็เอาไม่อยู่แล้ว คงใช้หน้าหล่อๆ ไปหลอกฟันผู้หญิงไม่ได้อีกสักพักเลยล่ะ
"รีบจัดการซะนะครับ"
"จะ จัดการอะไรของแกวะ!"
"เลิกกับพี่พริมซะ ไม่งั้นเรื่องทั้งหมดจะถึงหูพี่พริม...วันนี้เลย"
"ขู่เหรอ ฮ่ะฮ่ะ ไอ้กระจอก!"
"คิดว่าผมขู่เหรอครับ โดนซ้อมน่วมขนาดนี้แล้วนะครับ"
"กูจะแจ้งตำรวจ!"
"ดีเลยครับ แจ้งเลย อย่างน้อยคดีนี้ก็ไม่ได้หนักหนาอะไร เผลอๆ ตำรวจคงคิดว่าเป็นการทะเลาะวิวาทกันเพราะเรื่องผู้หญิง แต่เรื่อง...ยาเสพติดนี่สิครับ"
"พะ พูดอะไรของแก!" รุ่นพี่ตกใจเอามากๆ หน้าซีดเลย สีหน้าดูตกใจมากกว่าตอนที่รามพูดถึงเรื่องผู้หญิงที่เขาควงเข้าโรงแรมอีก
"รอยเข็มพวกนี้ คิดว่าผมไม่รู้เหรอครับ" รามเปิดแขนเสื้อของรุ่นพี่
"!!!"
"ถ้าผมเดาไม่ผิด รุ่นพี่คงอยากให้พี่พริมเข้าไปร่วมอยู่ในวังวนยาเสพติดพวกนี้สินะครับ จากนั้นก็ลุ่มหลงมัวเมา ไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป ให้เดาอีกอย่างคงจะเป็นเรื่องเซ็กซ์พิสดารที่รุ่นพี่ชอบ..."
หมับ!
"อึก!"
"แต่อย่าหวังจะได้ทำแบบนั้นเลยนะครับ ตราบใดที่ผมยังมีลมหายใจ พี่พริมจะไม่ตกเป็นเหยื่อของรุ่นพี่แน่นอนครับ"
รามเคยอยู่ในสังคมที่มัวเมาอยู่กับยาเสพติดเหมือนกัน รู้ดีว่ามันเป็นแบบไหน ผลลัพธ์เป็นยังไง และจุดจบมันเป็นยังไง
รุ่นพี่คงหวังให้พริมเข้าไปพัวพันกับยาพวกนั้น พอมัวเมาก็จะเริ่มมีเซ็กซ์หมู่เข้ามา เซ็กซ์ที่มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายผลัดกันทำอยู่ในนั้น แต่เขายอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้หรอก
"หน้าตาก็ดี แต่งตัวก็ดี ฐานะก็ดี ไม่น่าเชื่อเลยนะครับ ว่าจะเป็นคนแบบนี้ได้ คนเรานี่ดูแค่หน้าตาไม่ได้จริงๆ ทำอะไรไม่สมกับหน้าตาเลยนะครับ สวนทางกันเป็นรถไฟเลย"
"อึก! ไอ้เด็กเวร มึงคอยดูนะ กูจะเอาคืนมึง!"
"เอาตัวเองให้รอดก่อนครับ"
ตอนนี้ไม่ใช่แค่เรื่องผู้หญิงแล้วสิที่รามกุมความลับของรุ่นพี่เอาไว้
"ทำตามที่ผมบอกดีๆ เถอะนะครับ แล้วผมจะรอคำตอบ"
"อึก!"
รามเดินกลับไปที่รถอย่างสบายใจ เขาไม่ได้กลัวเลยว่ารุ่นพี่จะแจ้งความ ตาขาวปอดแหกซะขนาดนั้นยังไงก็ไม่กล้าหรอก เพราะไม่งั้นตัวเองจะถูกตรวจสอบไปด้วย คดียาเสพติด รุนแรงกว่าคดีทะเลาะวิวาทเป็นไหนๆ
@เวลาต่อมา
บรืน~
รามกลับมาที่บ้านเหมือนอย่างเคย วันนี้ได้กลับเร็วเพราะร้านปิดแล้ว และเขาก็ไม่ได้แวะไปที่ไหนด้วย ช่วงนี้คุณยายอยู่แต่วัด ถือศีลอยู่ที่นั่น กินนอนอยู่วัด ไม่รู้ว่าจะกลับเมื่อไหร่
"ราม!" เสียงเรียกผ่านรั้ว ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเสียงใคร หวานหูซะขนาดนี้
"ครับ?"
"คุณยายไม่อยู่ นายทำอะไรกิน?"
"ไม่ได้ทำครับ คงไม่กิน"
"พี่แบ่งกับข้าวให้ นายก็หุงข้าวเอาเองนะ"
"ขอบคุณครับ"
"แล้วนั่นหลังมือไปทำอะไรมา ทำไมถึงถลอกแบบนั้นล่ะ?"
"ไม่มีอะไรครับ" คงจะเป็นรอยที่เกิดจากการชกหน้ารุ่นพี่ไป หน้าหนาใช้ได้เลยนะเนี่ย เล่นเอาหลังมือถลอกเลย เพิ่งสังเกตุเห็นด้วย
"พี่ทำแผลให้เอามั้ย?"
"ไม่เป็นไรครับ แค่ถลอกเดี๋ยวก็หาย"
"ตามใจ เอ้อ..ยืนรอแป๊บนะ พี่ตักแกงให้"
"ครับ"
ดูชิลขนาดนี้คงยังไม่รู้ ยังไม่ระแคะระคายสินะว่าแฟนของตัวเองแหลกเหลวขนาดไหน
- ผู้เขียน
