@DN Hospital
ร่างบางถือช่อดอกไม้เดินตามหลังร่างสูงไปติดๆ ก่อนที่จะมาถึงโรงพยาบาลเธอเป็นคนเอ่ยปากชวนคีรินซื้อดอกไม้มาเยี่ยมวีนัส เพราะตอนแรกจะมามือเปล่ามันก็แปลกๆ
แล้วอันที่จริงในใจเธอตอนนี้มันยังคงกังวลและรู้สึกไม่สบายใจที่ต้องมาเจอวีนัสแบบนี้ ต่อให้เธอเองจะไม่ได้โกรธหรือเกลียดอะไรวีนัสอีกแล้วก็ตาม
“ หวัดดีครับพี่น้ำหวาน วีหลับอยู่หรือเปล่าครับ ? ” คีรินเอ่ยถามผู้จัดการส่วนตัววีนัสที่ออกมานั่งรอเขาอยู่ที่เก้าอี้ด้านนอกของห้องพักฟื้น
“ น้องวีไม่ได้หลับค่ะ พอวีรู้ว่าคีย์จะมาเขาก็เลยไม่ยอมนอน...”
“ งั้นผมกับวาเข้าไปเยี่ยมวีก่อนนะครับ...”
“ เอ่อพี่คิดว่าน้องคีย์น่าจะเข้าไปคนเดียวนะคะ ส่วนคนอื่นให้รอด้านนอกก่อน...” คีรินตวัดสายตาไปมองหน้าผู้จัดการส่วนตัวของวีนัสด้วยแววตาเรียบนิ่งแต่มันกับแอบแฝงไปด้วยความน่ากลัวนิดๆ ในดวงตา
“ วาไม่ใช่คนอื่น วาคือคนรักของผม...”
“ แต่น้องวีเขาไม่ชอบน้อ
