“วันนี้มีงานอะไรเหรอชบา ทำไมต้องแต่งตัวอะไรขนาดนี้ด้วย”
ผมเอ่ยถามชบาพลางหมุนดูตัวเองในกระจก
จู่ ๆ เขาก็จับผมมาแต่งตัว ประแป้งแต่งหน้าจนกลิ่นน้ำหอมฟุ้ง ชุดใหม่ ๆ ที่สวมใส่บนตัวเป็นชุดของชบาเอง มองดูแล้วก็แอบเขิน เพิ่งจะได้กลับมาใส่ชุดดี ๆ กับเขาอีกครั้ง
“วันนี้เป็นวันสำคัญเชียวละ”
ชบายิ้มร่าแล้วหยิบดอกจำปาขึ้นมาทัดหูให้ผม
“น่ารักเชียว”
เขาเอ่ยปากชมพลางทำตาลุกวาวเป็นประกาย ท่าจะชอบที่ผมแต่งตัวในรูปแบบที่เขาพึงพอใจ
“ชบา เสร็จยังวะ”
เสียงเรียกจากด้านล่างถ้าฟังไม่ผิดน่าจะเป็นเสียงของพี่สิงห์
“เสร็จแล้วครับ”
ชบาตอบกลับอย่างสุภาพตามแบบของเขาก่อนจะจูงมือผมเดินลงมาจากบันได
วันนี้รอบหมู่บ้านเอาตะเกียงมาตั้งจุดไปจนทั่ว บริเวณโดยรอบดูสว่างไสวจึงไม่ได้ดูน่ากลัวเหมือนทุกวัน พอมาถึงที่ลานหน้าบ้านผมก็เห็นทุกคนนั่งล้อมกินเลี้ยงกันอยู่ก่อนแล้ว
“สวยไหมครับพี่แผน”
ชบาเดินจูงแขนผมมาที่ด้านหน้าแคร่
