พรึบ!!
“มึงตอบกูมาคำเดียว ผัวมึงเอาอรไปซ่อนไว้ที่ไหน!”
ทันทีที่ผมถูกเขาเหวี่ยงลงเตียงจนหน้าขมำจมกองผ้าห่ม ผมก็ถูกเขากระชากตัวกลับไปเพื่อตะคอกถามใส่หน้าดัง ๆ ด้วยความเดือดดาล
ภายในใจตอนนี้มันกลัวจนอยากจะร้องไห้ จู่ ๆ เขาก็จับตัวผมมาที่บ้านของเขาแล้วพูดข่มขู่ผมไม่เลิก
ผมได้แต่ภาวนาในใจว่าให้พี่แผนมาช่วยผมออกไปจากผู้ชายคนนี้ที ท่าทางของเขาในตอนนี้ดูขาดสติเสียมาก ๆ แถมเขายังเป็นคนเมือง
พี่แผนมักจะบอกกับผมเสมอว่าคนเมืองนั้นเชื่อใจไม่ได้ โดยเฉพาะผู้ชาย
“มึงอยากตายหรือไง!! เปิดปากพูดออกมา”
พอเห็นว่าผมเงียบเขาก็ยิ่งมีท่าทางฉุนเฉียว
“โว้ยยยยยย!!”
เพล้ง เพล้ง!
มือหนากวาดปัดข้าวของบนตู้ลงมาแตกกระจายเกลื่อนพื้น ผมรีบถอยหลังกรูดไปชิดที่ผนังด้วยความกลัว ตาก็จับจ้องดูเขาด้วยสายตาสั่นไหว ตัวเริ่มสั่นระริกราวกับลูกนกกำลังขลาดกลัวยามเจองูตัวใหญ่ที่จ้องจะเขมือบ
“มึงเป็นเมียประสาอะไรวะ ทำไมถึงปล่อย
