“ตัวนี้สวยไหม”
ผมยื่นเสื้อสีขาวที่ดูสวยสะอาดตาส่งให้คนตัวเล็ก เขาเองก็หยิบขึ้นมาดูอย่างพิจารณา
“ก็สวยดีนะครับ แต่ว่า...เราซื้อมาสิบตัวแล้วนะครับคุณศิลา ผมว่ามันเยอะไปแล้ว”
เสียงอ้อมแอ้มตอบกลับมาอย่างเกรงใจ
“ไม่เยอะหรอกน่า ฉันไม่รู้ว่านายต้องอยู่ที่นี่นานแค่ไหน ซื้อเผื่อ ๆ ไปก่อน ฉันอุตส่าห์ลางานพามาซื้อของก็เอาให้คุ้มสิ”
เป็นเมียโจรแท้ ๆ แต่ไม่รู้จักรีดไถเงินผมเลยแม้แต่น้อย นี่เขาโกหกผมหรือเปล่าเนี่ย
เสร็จจากซื้อเสื้อผ้าผมก็พาเขาไปซื้อเครื่องใช้อื่น ๆ และไม่ลืมที่จะซื้อพวกผักของสดไว้ด้วย ได้ยินเขาพูดว่าตัวเขาเองเป็นคนทำอาหารเลี้ยงลูกน้องไอ้แผนก็น่าจะเก่งเรื่องอาหารอยู่ไม่น้อย เดี๋ยวกลับไปผมจะต้องไปสอนเขาใช้เครื่องมือเครื่องใช้ต่าง ๆ ในบ้านด้วย
“อันนี้คืออะไรเหรอครับ”
คนตัวเล็กจ้องมองเข้าไปในโรงหนังตาแป๋ว คงจะสนใจกับอะไรที่แปลกใหม่
“โรงหนังน่ะ อยากดูเหรอ”
ผมเอ่ยถามแล้วมองดูปฏิกิร
