นางสิบสองของขุนแผน
1412 คำ
เปลือกตาค่อย ๆ ขยับเปิดยามแสงแดดกระทบเข้ามา ผมดันตัวขึ้นมาด้วยความงัวเงีย น่าจะเพราะความเพลียที่ร้องไห้จนเผลอหลับไป ทำให้ผมนอนหลับสนิทจนถึงเช้าแม้จะเป็นต่างถิ่นก็ตาม
มือเล็กหยิบจับผ้าห่มที่คลุมตัวขึ้นมาดูอย่างงุนงง ผ้าห่มงั้นเหรอ?
ผมเลิกคิ้วขึ้นสูงด้วยความประหลาดใจพลางหันไปจ้องมองบนเตียงที่ว่างเปล่า
อย่าบอกนะว่าผู้ชายคนนั้นเอามาคลุมให้ผม ผู้ชายหยาบช้าคนนั้นน่ะนะ เหลือเชื่อเลย
ผมจัดการเก็บที่นอนให้เรียบร้อยแล้วเดินมาเปิดประตูส่องดูสถานการณ์ด้านนอก
“ได้เยอะกว่าที่คิดอีกลูกพี่”
เสียงทุ้มของกลุ่มชายฉกรรจ์เอ่ยบอกลูกพี่ของมันที่กำลังนั่งอยู่บนแคร่ส่องดูรังผึ้งขนาดใหญ่ที่วางเรียงอยู่บนถาด
“เอาไปให้ก้านตองมันทำนะ”
“อ้าว แล้วชบาล่ะลูกพี่”
“กูสั่งให้มันไปเตรียมเสื้อผ้าให้ไอ้อร”
“อ๋ออ”
คนได้ฟังคำตอบว่ายิ้ม ๆ พลางขยับเข้าไปชิดคนที่เรียกว่าลูกพี่
“แล้วเมื่อคืนเป็นไงบ้างลูกพี่”
สีหน้าคนถามตอนนี้ดูลุ้นขั้นสุดจนผมที่ยืนแอบฟังอยู่ทำตัวไม่ถูก
“ก็ดี ตามประสาเปิดบริสุทธิ์ทั่วไป”
“โอ้ววววว อิจฉาพี่แผนว่ะ ได้กินแต่ละคนพรหมจรรย์ทั้งนั้น”
“ตื่นแล้วเหรออร ปะ เดี๋ยวเราพาไปอาบน้ำอาบท่า”
เสียงเรียกของชบาที่ดังมาจากด้านล่างไม่เพียงแค่ผมที่หันไปมอง แต่สายตาของเสือแผนกับลูกน้อง 3-4 คนก็หันมาจ้องเป็นตาเดียว
ผมละล่ำละลักทำตัวไม่ถูกจึงรีบเดินลงมาหาชบาเพื่อให้เขาพาไปอาบน้ำอย่างที่บอก
พอเดินออกมาได้สักพักผมก็หันไปคุยกับคนข้าง ๆ ที่กำลังถือเสื้อผ้าและเครื่องอาบน้ำไว้อยู่ในมือ
“เอ่อ...ขอโทษนะ”
ผมเอ่ยบอกเสียงแผ่ว
“หือ บังอรว่าไงนะครับ”
คงเป็นเพราะเสียงที่แผ่วเบา ทำให้อีกฝ่ายหันมาถามย้ำ
“ขอโทษนะเรื่องเมื่อวานน่ะ ที่เราผลักชบาล้ม เจ็บหรือเปล่า”
พอมานึกดูก็รู้สึกผิดอยู่ลึก ๆ ขนาดผมทำเขาเจ็บตัว เขายังอุตส่าห์อาสาพาผมมาอาบน้ำอีก
“อ๋ออ ไม่เป็นไรเลยแค่นี้เอง ไม่ต้องคิดมากนะ”
แววตาสดใสบ่งบอกได้ถึงความหวังดีอย่างบริสุทธิ์ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันนะ
ชบาพาผมมาอาบน้ำที่ห้องน้ำซึ่งตั้งอยู่แสนไกล ถ้าปวดฉี่ตอนกลางคืนต้องทำยังไงเนี่ย แถมตอนกลางคืนก็มืดตึ๊ดตื๋อไม่มีไฟด้วย ไฟฟ้าน่าจะมาไม่ถึง
พออาบน้ำเสร็จเขาก็พาผมมาซักผ้าที่ใส่ติดตัวมาบริเวณข้างน้ำตก
บรรยากาศโดยรอบดูอุดมสมบูรณ์จนผมแอบตกตะลึง ไม่เคยเห็นธรรมชาติที่ไหนจะสวยและร่มรื่นเท่าที่นี่มาก่อน
“เอาเสื้อผ้ามานี่เร็ว เดี๋ยวชบาซักให้”
“เอ่อ...ไม่เป็นไร เกรงใจน่ะ เราซักเองดีกว่า”
“อย่าเกรงใจเลย ถือว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ”
เพื่อนงั้นเหรอ…
น่าแปลกดีเหมือนกัน ที่ตอนนี้ผมไม่ได้มีผลประโยชน์อะไรต่อเขา ไม่มีตำแหน่งหรือเงินทองใด ๆ แต่เขากลับยื่นเสนอคำว่าเพื่อนส่งให้ผม ปกติผมไม่ค่อยจะมีเพื่อนในลักษณะนี้หรอกนะ ส่วนมากก็คบไว้เพื่อพึ่งพาผลประโยชน์ทางธุรกิจกันแค่นั้น
ผมยื่นส่งผ้าในมือให้ชบาเอาลงไปซักในน้ำด้วยท่าทางชำนาญ ส่วนผมเองก็นั่งลงที่โขดหินข้าง ๆ เป็นเพื่อนเขา
“เป็นไงบ้าง เมื่อคืนนอนหลับฝันดีไหม”
“ไม่เลย หลับสนิทปานตาย”
ผมตอบกลับพลางสำรวจบริเวณรอบ ๆ พยายามสอดส่องมองหาช่องทางหลบหนี
“ดีแล้วครับ ชบาเอาเสื้อผ้ากับพวกเครื่องใช้ส่วนตัวไปไว้บนบ้านให้แล้วนะ ถ้าขาดเหลืออะไรบอกได้เลย เดี๋ยวเราจัดหาให้”
“ทำไมเป็นคนดีจัง ไม่น่ามาอยู่ในรังโจรแบบนี้เลย”
ผมพูดออกไปอย่างที่ใจคิด เขาดูเป็นคนดีเกินกว่าจะมาอยู่ที่ป่าเถื่อนแบบนี้
“ที่นี่ก็ไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้นหรอกนะครับบังอร ลองเปิดใจรับดู พี่แผนเองเขาก็เป็นคนดีนะ ถึงจะเป็นโจรแต่พวกเราก็ปล้นคนคดโกงเพื่อเอาไปกระจายให้คนยากคนจน”
“หือ”
ผมเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ นี่เขาพูดจริงหรือกำลังหว่านล้อมให้ผมมาเป็นพวกเขากันแน่นะ
“เดี๋ยวตกเย็นชบาจะพาเข้าครัวนะ อรออกเรือนแล้วยังไงก็ต้องทำกับข้าวให้เป็น”
ออกเรือนอะไร! ทำกับข้าวอะไร! ผมจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นแหละ ผมจะหนี
“แต่เราทำกับข้าวไม่เป็นเลยนะ ต้มมาม่ายังไหม้คาหม้อเลย”
“อะไรคือมาม่าเหรอครับ”
ใบหน้าเรียวสวยเงยหน้าขึ้นมาถามอย่างงง ๆ
“เอ้า ก็ไอ้ที่มันเป็นเส้นหยัก ๆ ไง แค่ต้มน้ำใส่ก็กินได้แล้ว”
“เราเคยกินแต่ของป่าน่ะ พวกกระต่าย ไก่ป่า งูสิง กระแตอะไรทำนองนี้ ไอ้มาม่งมาม่านั่นไม่เคยกินหรอกครับ”
“หืออ ไม่เคยกินเลยงั้นเหรอ”
เหลือเชื่อเลย ที่นี่จะห่างไกลความเจริญแค่ไหนนะ มันต้องไกลจากบ้านผมมากแน่ ๆ
“ไม่เคยเลยครับ พ่อแม่เราถูกฆ่าตายหมดตอนถูกถล่มหมู่บ้าน พี่แผนเป็นคนมาช่วยเขาเลยรับเรามาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็ก ๆ”
อ๋ออ มิน่าล่ะถึงได้ดูเชื่อฟังไอ้เสือแผนนั่นนัก ที่แท้ก็เคยมีบุญคุณ
“ชบาอยากกินมาม่าไหม เดี๋ยวเราออกไปซื้อในเมืองมาให้”
ผมพูดจาหว่านล้อมเผื่อจะได้ช่องทางหลบหนี
“ไอ้อยากมันก็อยากหรอกครับ แต่ว่า...อรออกไปจากที่นี่ไม่ได้หรอก”
“ทำไมล่ะ”
“นอกเขตป่านั่นไปก็มีแต่เสือ พี่แผนเขาเลี้ยงไว้น่ะครับ”
“ส...เสือเหรอ”
ผมลอบกลืนน้ำลายแต่อีกใจก็ยังไม่เชื่อ นี่อาจจะเป็นแผนขู่ให้ผมกลัวก็ได้
“วันนี้ได้น้ำผึ้งมาเยอะเลยเราว่าจะทำยาดองไว้ให้พี่แผน อรไปทำด้วยกันนะ ทำหลายคนสนุกดี”
“ผัวของชบาโชคดีจัง ได้คนขยันทำเป็นทุกอย่างเลย”
“หึหึ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ”
“แต่ว่าชบาดูตามใจไอ้พี่แผนอะไรนั่นมากเลยนะ ผัวไม่หึงบ้างเหรอ”
“ก็...พี่แผนนั่นแหละครับ ผัวชบา”
“ฮะ!!”
ผมโพล่งออกมาเสียงดังลั่นสนั่นป่า
ผมควรอึ้งอะไรดี สถานะผมตอนนี้ก็คือเมียไอ้เสือแผน และตอนนี้ผมก็กำลังจะใช้ผัวคนเดียวกันร่วมกับเพื่อน
“ด...เดี๋ยวนะ แล้วชบาทนได้เหรอที่เราจะมาเป็นเมียอีกคนของผัวชบาน่ะ”
“ก็ไม่เป็นไรนี่ครับ พี่แผนก็ไม่ได้เพิ่งเอาเมียมาเพิ่มสักหน่อย เราว่าดีออกมีเพื่อนเยอะ ๆ จะได้ไม่เหงา”
เชี่ยยย! เอาจริงดิ
“พูดอย่างงี้หมายความว่าไอ้พี่แผนนั่นไม่ได้มีเมียแค่สองคนงั้นเหรอ”
“หึหึ ครับ หนุ่มหน้าหวานทุกคนที่อยู่ในหมู่บ้านนี้คือเมียพี่แผนทั้งหมด!!!”
“เหี้ยยยยย!!”
“ฮะ ไหนครับ อยู่ไหน!!”
ชบารีบหอบผ้าวิ่งขึ้นจากน้ำด้วยท่าทางตกใจ
“ไม่ใช่ตัวเหี้ย เราแค่อุทานน่ะ หมายถึงไอ้พี่แผนนี่กินเรียบหมดเลยเหรอ”
คนอะไรวะ โคตรร่าน! เขาทำอย่างนี้ได้ยังไง คิดว่าตัวเองหล่อมากเหรอ
เอ่อ...แต่ก็หล่อจริง ๆ นั่นแหละ แต่หล่อแค่ไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาทำอย่างนี้กับคนอื่นนะ มันจะชาติชั่วเกินไปแล้ว เกิดเป็นโจรยังไม่พอ นี่ยังจะมาเกิดเป็นคนเจ้าชู้อีก มันน่าตัดไอ้จ้อนแขวนประจานซะจริง ๆ
“ตายจริง ลืมไปเลยว่าพี่แผนสั่งให้ขุดกระชายดำไปด้วย งั้นอรรออยู่นี่แป๊บหนึ่งนะเราไปเอาเสียมก่อน”
“อื้อ โอเค ๆ”
ผมตอบกลับอย่างดี๊ด๊า ในที่สุด สวรรค์ก็เปิดทางให้ผมได้ออกไปจากนรกสักที
- ผู้เขียน
