แม้ว่าลูกจะหลับไปแล้ว แต่เธอก็ยังคงกุมมือลูกเอาไว้แล้วมองหน้าเขาอยู่ตลอด ไม่รู้ว่านี่คือโชคชะตาหรือฟ้ายังกลั่นแกล้งคนอาภัพอย่างเธอไม่จบสิ้น ถึงได้ส่งหมอผ่าตัดที่เป็นพ่อของลูกมาให้เธอแบบนี้ ก็ได้แต่หวังว่าเมื่อครบหนึ่งปีเมื่อไหร่ เธอจะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบเสียที
หลังจากนั่งมองลูกอยู่นาน เธอก็เริ่มจะรู้สึกง่วงขึ้นมาบ้างจึงได้ฟุบหลับอยู่ข้างเตียงของลูก และเธอก็คงจะเพลียมากจนไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ตามลำพังกับลูกอีกแล้ว
ธาวินค่อยๆ นั่งลงแทนที่เก้าอี้ของบิดาที่ท่านนั่งอยู่ในตอนแรก สายตาของเขามองไปที่ลูกชายสลับกับแม่ของลูกอยู่ตลอดเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้มันเหมือนเป็นความฝันที่เขาไม่เคยกล้าฝัน และถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ใกล้เพียงเอื้อมมือคว้า แต่เขากลับไม่กล้าที่จะแตะต้อง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลังจากนี้เขาจะต้องจีบผู้หญิงใจแข็งอย่างเธอยังไงดี เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เขาแทบไม่ต้อ
