“ได้สิครับ แต่ไม่ต้องซื้อเยอะนะครับทะเลเค้าคงกินได้ไม่มากนักหรอก”
“ครับคุณพ่อ”
แล้วลูกชายตัวน้อยก็รีบวิ่งเข้าไปในร้านที่เคยไปซื้อขนมประจำและเพราะร้านอยู่ห่างไปไม่กี่ก้าวเขาเลยไม่ได้ตามเข้าไปดูด้วยอีกทั้งทุกคนในร้านต่างก็รู้จักลูกชายของเขาเป็นอย่างดีรวมถึงเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ที่เดินเข้าออกในร้านด้วย
“แล้ว...ผู้หญิงคนนั้นล่ะครับ พี่เธียรจะจัดการยังไง”
เมื่อหลานชายลับสายตาไปเขาจึงได้เอ่ยถามขึ้นเพราะได้ยินมาว่ามีคนมาอ้างตัวเป็นแม่ของหลานชายเมื่อสามวันก่อนแต่เพราะเขามัวแต่ยุ่งเรื่องผ่าตัดลูกชายเลยยังไม่ได้โทรไปถามอีกฝ่ายให้แน่ชัด
“พี่ยอมให้เค้าอยู่ที่บ้านด้วยในฐานะแม่ของลูกเท่านั้น”
“แปลว่าเค้าใช่แม่ของตาธรณ์จริงๆ ใช่มั้ยครับ”
“ใช่”
“แต่ให้เค้าอยู่บ้านด้วยแบบนั้นแน่ใจเหรอครับว่าพี่จะไม่หวั่นไหวน่ะ ได้ยินมาว่าเธอสวยมากด้วยนี่ครับ”
“ผู้หญิงใจร้ายที่ทิ้งลูกไปตั้งแต่เกิดแล้วเอามาทิ้งให้พี่
