“ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่คนใจร้าย แต่เป็นฉันเองที่เข้าใจเธอผิดมาตลอด และฉันก็เคยบอกเธอเอาไว้ว่าถ้าฉันเข้าใจเธอผิดจริงๆ ฉันจะทำอะไร และวันนี้ฉันก็พร้อมจะทำแล้ว”
เขามองสบตาเธอนิ่ง ก่อนจะค่อยๆ ทรุดตัวลงคุกเข่าอยู่หน้าห้องนั้นโดยไม่กลัวเลยว่าจะมีใครมาเห็นเข้า และในตอนที่เขายกมือทั้งสองขึ้นมาพนมไหว้ เธอก็รีบปัดมือเขาออกก่อนที่เขาจะได้ก้มลงกราบ
“ไม่ต้องมาทำแบบนี้เพราะฉันไม่เคยต้องการ ความเจ็บปวดที่ฉันได้รับจากคุณ ต่อให้กราบเป็นร้อยครั้งมันก็ไม่พอหรอกค่ะ”
“แล้วเธอต้องการให้ฉันทำยังไงล่ะณิชา ฉันต้องทำยังไงเธอถึงจะยอมให้โอกาสฉันสักครั้ง”
“โอกาสสำหรับอะไรล่ะคะ”
“ก็โอกาส...ในการเป็นพ่อของทะเล และ...เป็นสามีที่ถูกต้องของเธอ ฉันรู้ว่าพูดไปตอนนี้เธอก็อาจจะไม่เชื่อ แต่ถ้าไม่พูดตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าฉันจะมีโอกาสได้พูดอีกมั้ย ฉันแค่อยากบอกว่าฉันขอโทษและฉันเสียใจกับทุกอย่างที่เคยทำกับเธอ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนน
