“ใช่”
“งั้นก็เอามา ฉันจะกินให้หมดเลย”
“อยากกินอะไรก่อนล่ะ”
“อะไรก็ได้เอามาเถอะ”
“งั้นเริ่มจากของเผ็ดก่อนละกัน กะเพรานะ”
“อืม” เธอตอบรับสั้นๆ แล้วมองเขาแกะกล่องกะเพราที่ส่งกลิ่นหอมฟุ้ง แต่เขากลับไม่ได้ยื่นกล่องมาให้เธอ แต่กลับตักข้าวแล้วยื่นมาป้อนเธอแทน
“ฉันไม่ได้เป็นง่อย กินเองได้”
“ถ้าไม่ให้ป้อนก็ไม่กลับ”
“นี่คุณ...”
“รีบอ้าปาก จะได้รีบกินให้หมดไง เร็วสิ”
“ไม่”
“ก็ดี เดี๋ยวฉันจะได้หาที่นอนแถวนี้แล้วนอนพักยาวๆ เลย”
บอกแล้วเขาก็แกล้งหิ้วกล่องข้าวขึ้นมาแล้วลุกขึ้น
“โอ๊ย...อยากจะบ้าตาย อยากป้อนก็ป้อนมาให้ไวเลย แต่ถ้าฉันกินหมดแล้วคุณยังหน้าด้านไม่ยอมกลับไปนะ ฉันจะหาน้ำร้อนมาสาดคุณจริงๆ ด้วย” คำขู่ของเธอไม่ได้ทำให้เขากลัวเลยสักนิดเพราะรู้ว่าเธอคงไม่ใจร้ายขนาดนั้น…มั้งนะ?
ธาวินรีบตักข้าวขึ้นมาแล้วป้อนให้เธออีกครั้ง คราวนี้เธอก็ยอมอ้าปากรับอาหารแต่โดยดี แถมยังรีบเคี้ยวจนเขาป้อนแทบไม
