เธออาจจะไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้วก็ได้
“นังเด็กหน้าด้าน แกบอกมานะว่าแกท้องกับใคร บอกมาสิ” ประไพที่เปิดประตูเข้ามาตบตีเด็กสาวอย่างบ้าคลั่ง
“นี่แม่ไพ หล่อนหัดสงบสติอารมณ์เสียบ้างสิ”
“คุณแม่จะให้ไพสงบสติอารมณ์ได้ยังไงคะ นังเด็กสำส่อนนี่มันท้อง แกท้องกับใคร กับผัวฉันหรือลูกฉัน หรือว่าคนงานที่แกไปหว่านเสน่ห์เอาไว้” ประไพทุบตีเด็กสาว เขย่าร่างเล็กจนหัวสั่นคลอน ไพรหอมนิ่งไม่ไหวติง ยอมให้ทุบตีจนผมเผ่ายุ่งเหยิง
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ถ้าหล่อนไม่หยุด ฉันจะให้คนลากหล่อนออกไปสงบสติอารมณ์ที่โรงพักข้อหาทำร้ายร่างกาย” เสียงเข้มทรงอำนาจทำให้ประไพหยุดชะงัก
“แกท้องกับใคร แกตอบมา ไม่งั้นแกตายแน่” แม้จะหยุดตบตีแต่ประไพก็ยังเสียงเขียว มองตาแทบถลน เสียงเปิดประตูเข้ามาคือสมาชิกคนอื่นๆ ในบ้าน ทุกคนได้ยินประโยคของคุณประไพชัดเจน หันไปมองไพรหอมเป็นตาเดียวกัน
“หอมไม่รู้ค่ะว่าท้องกับใคร” น้ำเสียงแผ่วเบาเลื่อนลอยเหมือนค
