ไม่มีใครไล่จับไพรหอมสักคน เพราะไม่คิดว่าเรื่องราวจะร้ายแรงขนาดนี้
“แกเป็นไงบ้างวะ”
“โอ๊ย!” พันศึกหลับตา สัมผัสศีรษะที่เลือดไหลโชกออกมา เขาทิ้งตัวลงบนที่นอนด้วยความเจ็บปวดที่บาดแผล ไพรหอมฟาดเขาเต็มแรง และไม่ออมมือ
“เฮ้ย! รีบพาไอ้พันศึกไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่า เลือดท่วมเลยว่ะ”
“โอ๊ย!” พันศึกหลับตาแน่น เขาปวดจนกระบอกตาร้าวไปหมด ระหว่างที่เพื่อนๆ หิ้วปีกพาไปส่งโรงพยาบาลโดยเร็ว
“ตายแล้ว อะไรกันคะนี่ เสียงเอะอะโวยวายอะไรกัน” ชบาวิ่งหน้าตาตื่นออกมาดู พอเห็นสภาพพันศึกแล้วถึงกับตาเบิกกว้าง
“อย่าเพิ่งพูดอะไรดีกว่า พาไอ้พันศึกไปหาหมอก่อน”
“เดี่ยวชบาเรียกคนขับรถให้นะคะ” ชบารีบระล่ำระลักบอกปากคอสั่น
“ไม่ต้อง” เสียงของวัชรกรห้ามปราม เขาเป็นคนขับรถเอง ก่อนที่เพื่อนๆ จะกระโดดขึ้นรถตามไปด้วย
ทางด้านไพรหอม... เด็กสาววิ่งหนีเตลิดออกมาด้วยเสื้อผ้าหลุดลุ่ย เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น จนตาบวม หยาดน้ำตาพร่าไปหม
