“ทำไมจะไม่เกี่ยวล่ะครับ เด็กนี่เป็นสาเหตุทำให้คนงานทะเลาะกัน”
“คนงานคิดกันไปเอง ไพรหอมไม่เคยทำตัวเสื่อมเสีย”
“อย่าเสนอหน้ามาในไร่อีก” พันศึกจ้องเขม็งไปที่ไพรหอม
“ค่ะ” ไพรหอมตอบเสียงเบา เธอเงอะๆ งะๆ ทำอะไรแทบไม่ถูก
“มีอะไรกันเหรอคะนี่ ตายแล้วอาพันศึก ทำไมข้าวของเละกระจัดกระจายแบบนี้ล่ะคะ” ประภาแกล้งทาบมือกับอก หันไปมองสบตากับนภัสสรด้วยสายตาร้ายกาจ
“คนงานมีปัญหากันนิดหน่อยน่ะ”
“ทำไมคะคุณพ่อ” ประภาเอ่ยถาม ขุนพลจึงเล่าให้ฟังคร่าวๆ
“ตายแล้วเด็กของคุณย่า หว่านเสน่ห์ไปทั่วเลยนะคะ ทำให้คนงานทะเลาะกันหนักขนาดนี้” ประภาแกล้งพูด เธอกับนภัสสรเป็นคนวางแผนให้ไพรหอมเข้าไร่มาเอง
“เราก็พูดเกินไป” ประภพเดินมาสมทบ เขาปรามน้องสาว ก่อนจะเดินไปหาเด็กสาวที่ยืนตัวสั่นอยู่หลังจันทร์แจ่ม
“เป็นยังไงบ้างไพรหอม” ประภพดึงมือเด็กสาวออกมาจากที่ซ่อนตัว เอ่ยถามด้วยความห่วงใย พร้อมทั้งสำรวจไปทั่วตัว พันศึกที่มองอย
