อย่าเลยค่ะ ดิฉันไม่ได้สนิทกับคุณท่านถึงขนาดนั้น”
“แต่เธอเป็นแม่ของไพรหอม”
“ดิฉันเข้าใจค่ะ ไพรหอมเป็นหลานของท่าน ท่านรับลูกสาวของดิฉันแค่นี้ก็เพียงพอแล้วค่ะ ส่วนดิฉันคุณท่านไม่ต้องสนใจหรอกนะคะ”
“เธอยังโกรธฉันอยู่”
“ไม่หรอกค่ะ”
“เอาเถอะ ฉันรู้ดีว่าเรื่องที่ฉันทำมันยากเกินให้อภัย”
“ฉันไม่อยากพูดเรื่องอดีตอีกแล้วน่ะค่ะ ขอแค่ท่านเมตตาไพรหอมเท่านั้นก็พอ” สิ่งที่เธอต้องการที่สุดคือการได้เห็นลูกสาวคนเดียวมีความสุข
“ไพรหอมเป็นหลานสาวของฉัน ฉันทั้งรักและเอ็นดู เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ ทรัพย์สมบัติทั้งหมด ฉันจะยกให้หลานสาวของฉันไม่ให้น้อยหน้าหลานๆ คนอื่นแน่นอน”
“ไพรหอมกับดิฉันไม่ได้คิดเรื่องทรัพย์สมบัติหรอกค่ะ ขอแค่ท่านเมตตาแกก็พอ แกเป็นเด็กน่าสงสาร ฉันเองก็ทิ้งแกตั้งแต่เด็ก แกขาดความอบอุ่น เจอเรื่องร้ายๆ มาเยอะ ต่อจากนี้ไป ถ้าใครหรืออะไรทำให้แกผิดหวังเสียใจอีก ดิฉันไม่ยอมแน่นอนค่ะ”
“ฉันเองก
