เพราะเธอ ประจักรถึงต้องมาตายลงแบบนี้ เพราะเธอเป็นต้นเหตุ ไพรหอมเอาแต่โทษตัวเองอยู่แบบนั้น
“พี่จักร หอมขอโทษ ฮือๆๆ”
ปริ๊น ปริ๊น เอี๊ยด!!!
“กรี๊ด!!!!” เสียงแตรรถก่อนที่จะเบรกกะทันหัน ไฟหน้ารถที่สาดส่องมายังร่างเล็กสาว ทำให้ไพรหอมกรีดร้องขวัญผวา เธอสลบไปทันทีด้วยความตกใจสุดขีดเพราะคิดว่าตัวเองโดนรถทับตาย
สติที่ดับวูบทำให้เธอรู้สึกว่างเปล่า ก่อนที่จะเจอกับยายอีกครั้ง ท่านกำลังลูบศีรษะเธออย่างแสนรัก มองเธอด้วยสายตาเอื้อเอ็นดูและรักใคร่สุดหัวใจ ท่านกำลังปลอบเธอ ไพรหอมรับรู้ได้ถึงความรู้สึกนั้น เธอคิดถึงท่านสุดหัวใจ อยากให้ท่านอยู่กับเธอแบบนี้ไม่จากกันไปไหนอีก
“ยายจ๋า... อย่าทิ้งหอมไป อย่าทิ้งหอมไป นะจ๊ะยาย” ไพรหอมไขว้คว้าหามือเหี่ยวๆ ของยาย ก่อนจะสะดุ้งสุดตัว เมื่อพบว่ามือของตัวเองไม่ได้อยู่ในอุ้งมือใหญ่ของยาย แต่เป็นมือของใครคนหนึ่ง!!!
“ฟื้นแล้วเหรอ” เสียงแลดูอบอุ่นของคนแปลกหน้าทำให้ไพร
