ไพรหอมเคาะประตูห้องพักของคุณเขมิกา ก่อนที่ท่านจะเอ่ยอนุญาต เธอค่อยๆ เดินเข้าไปทรุดนั่งลงบนพื้นอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว
“คุณท่านมีอะไรให้หอมรับใช้หรือคะ”
“ไม่มีจ้ะ เห็นเธอช่วยงานอาบเหงื่อต่างน้ำ ไม่เหนื่อยบ้างเลยหรือไง แล้วไม่แพ้ท้องบ้างรึ” คุณเขมิกาเหลือบมองหน้าท้องของเด็กสาว แทบไม่เห็นเลยด้วยซ้ำ อาจเพราะเป็นท้องแรก
“ไม่เหนื่อยเลยค่ะ ไม่แพ้ด้วยค่ะ”
“ที่เรียกมาจะชวนมาลองชุดด้วยกัน ฉันคิดว่าเธอยังไม่มีชุดใส่ในงานแต่งของพันศึกแน่นอน”
“เอ่อ... หอมเป็นแค่คนใช้ ไม่ต้องใส่ชุดสวยๆ หรอกค่ะ เดี๋ยวจะเปื้อนเอา เพราะหอมต้องช่วยในครัว ยกโน้นยกนี่” เธอรีบบอกอย่างเกรงใจ
“ใครใช้ให้ไปอยู่ในครัวกัน เธอต้องอยู่ใกล้ๆ ฉันถึงจะถูก” คุณเขมิกาพูดอย่างเอ็นดู
“ค่ะคุณท่าน”
“ไม่ต้องไปทำอะไรแล้วในคงไม่ครัว เธอท้องอยู่นะ”
“คุณหมอบอกว่าหอมทำงานได้นะคะ ก็แค่ท้องเอง”
“ทำได้ แต่พอประมาณ แต่ก็ดีนะ เธอไม่แพ้ท้องเลย ล
