เพราะท่านประธานของเธออยู่ในสภาพเสื้อเชิ้ตถูกแกะกระดุมออกจนหมดแถมยังแบะมันออกจนเห็นแผงอกกำยำด้วยมัดกล้าม เขากึ่งนั่งกึ่งนอนรออยู่ที่โซฟาด้วยท่าที่แสนสบาย
“ อ้าว รีบมาสิ ผมหิวจะตายอยู่แล้ว ”
“ ตะ... แต่ท่านแต่งตัวไม่เรียบร้อย ”
“ โธ่เจ้าขา คุณอย่าเรื่องมากนักเลยน่า คุณไม่รู้หรอก ว่าสองวันที่ผ่านมาผมไปเจออะไรมาบ้าง พออยู่ในห้องทำงานของตัวเองก็ขอให้ผมได้รีแล็กซ์บ้างเถอะ ”
แต่เธอก็ยังยืนขาแข็งอยู่อย่างนั้น
“ คุณจะอะไรนักหนา ผมแก้ผ้าคุณก็เห็นมาแล้ว ของมันเคย ๆ ”
“ ดิฉันไม่เคยไม่คุ้นอะไรทั้งนั้นล่ะค่ะ ”
“ ให้ตายเถอะ กับอีแค่ผู้ชายเปลือยอกเนี่ยมันไม่ใช่เรื่องแปลกเลย อย่าขี้ขลาดตาขาวนักเลยน่า ”
คำคำนั้นไปกระตุ้นกุลสตรีผู้ไม่เคยยอมให้ใคร สบประมาทอย่างเจ้าขาได้ทันที เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนหันกลับมาแล้วสาวเท้าเข้าหาเขาอย่างมั่นอกมั่นใจ
“ ดิฉันไม่ได้ขี้ขลาดตาขาวค่ะ เชิญท่านทานตามสบ
