เธอดื่มน้ำส้มคั้น เดินไปมาราวหนูติดจั่น สมองคิดใคร่ครวญว่าเธอจะลงไปข้างล่างได้อย่างไร จะปีนลงทางหน้าต่างก็มีหวังตกลงไปตายแน่ เพราะอยู่ตั้งชั้นหกสิบเก้า จะใช้วิธีไหนดีนะ
เจรจาไง ลองเจรจาต่อลองดู พี่นวลดูจะเป็นคนไม่ได้เรื่องมากอะไรนัก คิดได้ดังนั้นเธอก็ลองเปิดประตูเรียกพี่นวลดูอีกครั้ง เธอรีบเดินเข้ามาหาทันที
“ คุณเจ้าขามีอะไรเหรอคะ ”
“ คืออย่างนี้ค่ะพี่นวล เจ้าขามีอาการคลื่นไส้แล้วก็ยังคันอยู่ตั้งแต่เมื่อคืน เพราะก่อนจะมาที่นี่เจ้าขาไปงานแต่งงานกับท่านประธานและใช้เสื้อผ้าของทางห้าง ที่เขารีบพากลับมาก็เพราะมีอาการแพ้ขึ้นก่อนและเจ้าขาเองก็ไม่ได้เอายามาจากห้องพัก ตอนนี้แม้จะได้เสื้อผ้าใหม่ที่ซักด้วยน้ำยาซักผ้าเด็กแล้วแต่อาการมันยังตกค้างอยู่ ไม่ทราบว่าแถวนี้มีร้านยาไหมคะ ” นวลพยักหน้าหงึกหงัก
“ มีค่ะ เดินไปอีกตึกหนึ่งเลี้ยวซ้ายเข้าซอยไปนิดก็เจอแล้ว ” เจ้าขายิ้ม
“ ดีเลยค่ะ ถ้าอย่างนั้นพี่
