อย่างไม่ทันตั้งตัว บอดี้การ์ดคนนั้นก็ขว้างอะไรบางอย่างในมือออกไปก่อนจะปักลงบนนิ้วชี้ที่กำลังเหนี่ยวไกของธนภพให้ดีดออก ที่เหลือก็วิ่งเข้าไปประกบแยกธนภพออกจากเจ้าขาทันที
“ เฮ้ย ๆ นี่มันอะไรกันวะ ปล่อยกู๊ ! ”
ธนภพโวยวายลั่นและดิ้นพราดเมื่อโดนจับตัว
“ แกคิดว่าบอดี้การ์ดที่ฉันจ้างมาน่ะ แค่เปลืองเงินมาเดินตามเท่ ๆ หรือไง ทุกคนฝีมือระดับพระกากทั้งนั้นโว้ย ”
“ พระกาฬค่ะท่าน ” เจ้าขาแก้คำผิดให้เบา ๆ แม้จะยังเสียงสั่นเพราะเหตุการณ์อันน่าหวาดเสียวเมื่อครู่
“ ขอบคุณที่แก้ไขให้นะคุณเลขา ” เขาพูดพลางสาวเท้าเข้าไปดึงเธอที่ตัวสั่นเทาเข้ามาสู่อ้อมกอด
“ ไม่เป็นไรแล้วคนดี ไม่เป็นไรแล้ว ”
สองมือถูกยกขึ้นกอดรัดเขาไว้อย่างแนบแน่น สะอึกสะอื้นพลางร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย
“ เจ้าขาขอโทษนะคะ ขอโทษ ”
“ เจ้าขา อย่าไปหลงกลมันนะ ”
ธนภพขัดจังหวะ ไตรถอนใจยาวอย่างเบื่อ ๆ
“ ถึงขั้นนี้แล้วยังไม่หยุดตอแหลอีกหรือไง
