สองสัปดาห์ต่อมา...
หนึ่งสัปดาห์มีเรียนห้าวันเฌอริตาก็ถูกอัจฉราวดีลากไปสนามฟุตบอลทั้งห้าวันแบบไม่มีพัก เธอจะใช้สิทธิลาป่วยลาพักร้อนหรือว่าลากิจอัจฉราวดีก็ไม่ยอมแอพพรูฟการลาให้ ลากเธอไปที่สนามด้วยจนได้ ไม่อยากจะบอกว่าระยะเวลาสองสัปดาห์เฌอริตาไปเหยียบสนามฟุตบอลคณะวิศวะมากกว่าสามปีที่เธอเข้ามาเป็นนักศึกษาที่นี่ด้วยซ้ำ ที่สำคัญบรรดาซีรีส์ที่เคยอยู่ในไหดองถูกเปิดดูจนหมดเกลี้ยง
สี่ทุ่มมันควรจะเป็นเวลาพักผ่อนเป็นช่วงเวลาของการเตรียมตัวเข้านอนแต่ทว่าความหิวที่กำลังเล่นงานอย่างหนักหน่วงทำให้เฌอริตารู้ว่าเธอไม่มีทางนอนหลับลงได้ง่ายๆ หนทางเดียวที่จะสามารถทำให้เธอนอนหลับในค่ำคืนนี้คือการกินให้อิ่มทำให้หนังท้องตึงแล้วหนังตาจะหย่อนตามมา ร้านก๋วยเตี๋ยวที่อยู่ห่างจากคอนโดประมาณสองร้อยเมตรคือที่พึ่งหนึ่งเดียวที่หญิงสาวนึกออก
เฌอริตามองดูเสื้อยืดสีขาวตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นสีฟ้าของตัวเองเมื่อพิจารณาดูแล้ว
