“แล้วมึงจะทำอะไรน้องกู”
บุณยวีร์หันขวับไปมองคนพูดเมื่อเห็นเป็นพรินทร์ก็เม้มปากแน่น จากที่เขม่นกันอยู่แล้วก็ยิ่งเขม่นมากขึ้น จะเรียกว่าเสือสิงห์ไม่กินกันก็ว่าได้ แต่เพราะวันนี้ตนมาคนเดียวไม่มีเพื่อนมาด้วยจึงต้องไว้ท่าที
“ไอ้มีนเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับมึงอย่าเสือก“
“ไม่เกี่ยวยังไง เมื่อกี้ไอ้ไนน์มันก็เพิ่งบอกมึงอยู่หยกๆว่าเฌอริตาเป็นเพื่อนสนิทของแฟนมัน หรือว่าหูมึงตึงวะถึงไม่ได้ยินที่ไอ้ไนน์มันพูด”
“น้องเฌอริเป็นแฟนกู”
“แฟนเก่า! กรุณาพูดให้มันครบด้วย” เฌอริตาพูดเสียงดัง มองบุณยวีร์ประกายไม่พอใจที่อีกฝ่ายจงใจพูดไม่ครบ แน่นอนว่าคำพูดของเฌอริตามีทั้งคนพอใจและไม่พอใจ คนที่พอใจก็คือกลุ่มของพรินทร์และเพื่อนทั้งสาม ส่วนคนที่ไม่พอใจก็คือบุณยวียร์ที่รู้สึกเสียหน้ายิ่งกว่าเดิม
“อ้าวๆ แบบนี้ก็แปลว่ามีคนขี้ตู่ดิวะ ผู้หญิงเขาประกาศป่าวๆว่าเลิกแล้วแต่ยังหน้าด้านตามตอแยไม่เลิกแบบนี้ก็ได้เหรอวะ แม่งหน้
