“หยุดโป้ปปดต่อท่านแม่เสียที!”
ฟางซินแข็งใจเถียงทั้งที่เจ็บร้าวข้างในแทบสิ้นแรง นางชี้หน้าศิษย์ร่วมสำนักอย่างเดือดแค้น
“เจ้าต่างหากเป็นผู้หักหลังพรรคมาร เจ้าลวงหลอกท่านแม่ ฆ่าคนบริสุทธิ์แล้วป้ายสีความผิดให้ผู้อื่น หัวใจของเจ้าโสมมสิ้นดี เจ้าต่างหากที่หลอกใช้ชื่อพรรคมารก่อกรรมทำเข็ญ สร้างเรื่องให้คนทั้งยุทธภพจงเกลียดจงชังพวกเรา”
“เจ้านั่นล่ะที่ต้องหุบปาก ฟางซิน!”
เพ่ยหลินคำรามลั่นและทำให้ทั้งหมดเงียบกริบในบัดดล นางก้าวไปหยุดตรงหน้านางมารหมื่นบุปผาที่จ้องมองด้วยสายตาวิงวอน เพ่ยหลินแสดงความเยือกเย็นออกมาและเอ่ยขึ้น
“ถึงบัดนี้แล้วยังไม่ยอมรับอีกหรือว่าเจ้ากระทำผิดใหญ่หลวงด้วยการล่วงละเมิดกฎของพรรคบุปผาสวรรค์ ข้าผิดหวังที่ไว้วางใจให้เจ้าขึ้นสู่บัลลังค์ประมุขพรรค เสียแรงนักที่ข้าชุบเลี้ยงมาแต่เจ้ากลับไม่รักดี ลืมบุญคุณของข้าแล้วเห็นคนอื่นดีกว่า รู้หรือไม่ว่าเจ้าทำเช่นนี้ไม่ต่างจากงูพิษคอยฉก
