“นายท่าน!”
หวังซื่อร้องห้ามไม่ทันสิ้นเสียงจิ้นเหอก็พาฟางซินล่องตัวขึ้นด้วยวิชาตัวเบาซึ่งบัดนี้เขาเริ่มประจักษ์ว่าได้มาแต่การถ่ายพลังลมปราณจากหญิงสาวข้ามลานกว้างนั้นไปยังอีกฝั่งของห้องอย่างห้าวหาญก่อนบานประตูชั้นในจะเปิดออกราวกับต้อนรับ แม่ทัพหนุ่มเหลียวกลับมาจ้องมองทุกคนที่ยืนอยู่อีกฟากของห้องก่อนหันหลังให้อุ้มฟางซินเข้าไปด้านในอย่างไม่เกรงกลัวและเมื่อเข้าไปถึงชั้นในสุดเขาจึงได้กลิ่นดอกไม้อวลด้วยควันจาง ๆ ลอยมาแตะจมูกและต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นใครคนหนึ่งอยู่ในห้องนั้น เป็นหญิงสาวผมยาวดำขลับใบหน้างดงามสวยซึ้งในชุดเสื้อคลุมสีขาวนั่งอย่างสงบนิ่งหน้าเตาเหล็กที่มีควันอวลไอขึ้นมา นางจ้องมองคนทั้งสองพร้อมรอยยิ้มจาง
“เจ้ากลับมาหาข้าแล้ว ฟางซิน”
เสียงที่เปล่งออกมายังความประหลาดใจแก่จิ้นเหอด้วยเป็นสรรพเสียงที่ดังกังวานไปถึงเบื้องนอกเมื่อครู่ นางอยู่ในนี้แล้วรู้ได้อย่างไรว่ามีคนเข้ามาในหอตะวันตก
“
