หวังซื่อนั่งกระสับกระส่ายอยู่ภายในห้องที่มีกรงเหล็กกั้นในคุกลับใต้เชิงหินศิลามรกตทางทิศตะวันตกของหอหมื่นบุปผา พรรคบุปผาสรรค์ เวลาผ่านมาบรรจบเวลารุ่งเช้าหลังจากราตรีที่เจ็ดซึ่งเพ่ยหลินได้ลั่นคำไว้ว่าจะนำตัวเขาไปลงโทษยังลานพิธีหน้าหอหมื่นบุปผา เขาถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่าและจ้องมองร่างหญิงสาวผมสยายยาวดำขลับในชุดขาวโพลนซึ่งนั่งสงบนิ่งในห้องขังที่อยู่ตรงข้าม ดูเหมือนว่าฟางซินมิได้สะทกสะท้านต่อโชคชะตาอันพลิกผันและเส้นตายของคืนวันที่กำลังจะมาถึง นางอยู่ในท่าทีอันสงบเยือกเย็นขณะที่หวังซื่ออยู่ไม่เป็นสุขตลอดเวลา
ภายในคุกลับใต้ดินนั้นมีเพียงแสงสว่างเบาบางจากคบเพลิงและกลิ่นอับชื้น หนูตัวใหญ่วิ่งผ่านแต่ละหนปลุกหวังซื่อให้ตื่นผวา ไหนจะกองกะโหลกและโครงกระดูกร่างมนุษย์ที่กองอยู่มุมห้องส่งกลิ่นมิพึงประสงค์ ภายในนั้นเต็มไปด้วยภาพของความน่ากลัวน่าขยะแขยงสำหรับชายหนุ่มผู้เคยอยู่แต่ในรั้วบ้านขุนนางรายรอบด
