ภายในร้านกาแฟกึ่งร้านอาหารตั้งอยู่ชานเมือง บริเวณโต๊ะด้านในสุดของร้านมีผู้หญิงสองคนกำลังนั่งคุยกันอย่างสนุกสนานออกรสออกชาติ เกิดเสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นไม่ขาดสาย จนอาหารที่วางอยู่ตรงหน้าดูเหมือนจะไร้ความหมาย เมื่อหญิงสาวทั้งสองยังเมาท์กันไม่หยุดปาก
"ฉันว่าแล้วไงว่าพ่อสามีแกต้องอ่อยแกแน่ๆ เป็นไงล่ะ แซ่บเลยใช่มั้ย ถึงกับไข้แตกเลยอะ" ชมพูเอ่ยแซวเพื่อนสาวอย่างล้อเลียน หลังจากฟังใบข้าวเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างตัวเองและพ่อสามี
"ก็คงงั้นมั้ง"
"ไม่คงงั้นหรอก แซ่บเลยล่ะ นี่ข้าวถามจริงนะ พ่อสามีแกเขาเอวดุปะ แน่นมั้ย อึดหรือเปล่า และไอ้นั่นน่ะ ใหญ่ปะ" พูดจบชมพู่ก็ยกมือขึ้นมาปิดปากเพื่อกลั้นเสียงหัวเราะชอบอกชอบใจ ทว่าคนถูกถามกลับฟาดฝ่ามือลงบนไหล่ของเพื่อนสาวเป็นการแก้เขิน และปรามเพื่อนให้หยุดเย้าแหย่และล้อเธอเสียที
"พอแล้วพู่ ถามอะไรน่าเกลียด ใครเอาเรื่องแบบนี้มาคุยกัน"
"ก็ฉันนี่ไง
