@บ้านพระแพง
"หนูว่าวันหลังดีกว่าไหมคะ"
ฉันเอ่ยเสียงเบา ใบหน้าละมุนแต่แฝงไปด้วยความกังวลที่ซ่อนอยู่ลึก ๆ มือเล็ก ๆ กำลังบีบกระชับปลายแขนของตัวเอง เหมือนพยายามรวบรวมความกล้า ก่อนจะสบสายตาคมเข้มที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของเขา พี่พายุเอียงหน้าเล็กน้อย หรี่ตาลงเหมือนพยายามเข้าใจความรู้สึกของฉัน พร้อมกับน้ำเสียงที่แฝงความอบอุ่นและจริงจัง
"ทำไมครับ...กังวลอะไร..จะช้าจะเร็วพี่ก็ต้องเจอพวกท่านอยู่ดี"
ฉันกัดริมฝีปากล่างอย่างลังเล สายตาหลบลงมองพื้นดิน ราวกับกลัวว่าจะเจอกับปฏิกิริยาที่ไม่ดีจากครอบครัวของเขา
"ให้หนูคุยกับคุณพ่อคุณแม่ก่อนดีไหมคะ หนูกลัวคุณพ่อท่านจะ...."
พี่พายุยิ้มบาง ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นแตะเบา ๆ ที่ไหล่ของฉันอย่างปลอบโยน สายตาเปี่ยมด้วยความอบอุ่นและเด็ดเดี่ยว
"ต่อให้ท่านจะด่าจะว่าหรือจะทำยังไงกับพี่ พี่ก็จะยอมรับมันทั้งหมด จะไม่เถียงคุณพ่อตาเลยสักคำ..."
คำพูดของเขาทำให้บรรยากาศรอบ
