น้องที่แปลว่า 'เมีย'

หวงจนออกนอกหน้า

@ห้องวีไอพีชั้นสอง

"กูว่าแล้ว....สุดท้ายมันก็ทนไม่ไหว...ลงไปลากตัวน้องขึ้นมาจนได้.. : อคิน

"สวัสดีค่ะพี่อคินพี่ดีเทล..

"สวัสดีครับคนสวย 😊 ...

พี่ดีเทลยิ้มให้ฉันก่อนที่คนหน้านิ่ง..ที่เดินนำหน้าฉันมาเมื่อครู่จะทำหน้าตาขึงขังดุดันใส่เขา...

"อะไร ? กูชมน้องผิดตรงไหน : ดีเทล

"ผิดที่มึงทำสายตาหวานเยิ้มใส่แฟนกู แถมยังทำต่อหน้ากูอีก

"แฟน !!! : ทั้งพี่อคินและพี่ดีเทลถึงกับทำหน้างุนงงอย่างกับคนที่ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พวกเขากำลังได้ยิน อย่าว่าแต่พี่สองคนเลย ขนาดตัวฉันเองยังไม่อยากจะเชื่อเลย คิดว่าเขาล้อเล่นด้วยซ้ำ

"อืม..ยัยตัวแสบนี่เป็นแฟนกู...

"ยังไง..เมื่อไหร่..ตอนไหน..มึงลงไปไม่ถึงห้านาทีเนี้ยนะ..กลับขึ้นมาอีกทีเป็นแฟนกันแล้ว อะไรวะ.... : อคิน

"ตอนไหนไม่สำคัญ แต่ตอนนี้ยัยเด็กนี่เป็นแฟนกู

"จริงเหรอพระแพง...น้องเป็นแฟนกับมันจริงดิ : ดีเทล

"เออ...จริงมั้งคะ...หนูก็พึ่งจะรู้ว่าหนูเป็นแฟนของเขา...

"เขาไหน..?..เรียกให้มันดีดี..แล้วอีกอย่างกับผู้ชายคนอื่นเธอไม่ต้องแทนตัวเองว่าหนู...คำๆนี้ใช้แทนตัวเองกับฉันคนเดียวก็พอ..เข้าใจไหม..!

"ขะ..ค่ะ ...

ฉันถึงกับทำตัวไม่ถูก เมื่อพี่พายุเอามือหนาของเขายกขึ้นมาลูบผมบนหัวของฉันเบาๆ ก่อนที่เขาจะยิ้มให้ฉัน โอ้แม่เจ้า..ยิ้มแบบนี้ทำฉันแทบละลายลงกับที่ คนอะไรโคตรหล่อ ตอนหน้านิ่งว่าหล่อแล้ว พอยิ้มน้อยๆมุมปากออกมาเรียกได้ว่าโคตรของโคตรความหล่อเลยแหละ...ไม่อยากจะเชื่อ...นี่เขาเป็นแฟนของฉันจริงๆเหรอเนี้ย

"หวงจัดเลยนะมึงไอ้ยุ...กับเพื่อนก็ไม่เว้น ไหนตอนแรกบอกไม่สนใจไงวะ...ตอนนี้ทำมาเป็นหวง : ดีเทล

"ใช่ไหมคะ ?... นี่หนูยังงงอยู่เลย..หรือพี่กะจะแกล้งหนูเล่น.... : ยัยตัวแสบเบนสายตามาหาผม พร้อมทั้งทำหน้าทำตาเหมือนจ้องจะจับผิด...

"ทำไมเธอถึงคิดว่าคนจริงจังอย่างฉันจะเอาความรู้สึกของเธอมาล้อเล่น

"ก็แต่ก่อนหนูตามจีบพี่พายุเช้าจรดเย็น ไม่เห็นพี่จะมีท่าทีอ่อนไหวกับหนูบ้างเลย เอาแต่ทำหน้าดุ พูดจาเสียงดังใส่ตลอด...แบบนี้ใครจะไปเชื่อกันล่ะคะ พี่อาจจะอยากแกล้งหนูเล่นก็ได้

"...นี่เธอเป็นเด็กดื้อที่คิดอะไรตื้นๆแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วอีกอย่างอย่าไปฟังไอ้ดีเทลมันมาก ที่มันพูดเพราะมันเองก็ชอบเธอเหมือนกัน ทั้งที่มันควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าอยู่ตลอด..

"ฮ่ะ !!!!!!

"เชี้ยยุ...!!.. มึงโยนระเบิดมาหากูแบบนี้...กะจะให้กูแหลกแบบไม่เหลือซากเลยรึไง : ดีเทล

ฉันหันไปมองพี่ดีเทล ก่อนที่พี่ดีเทลจะถอนหายใจยาวๆออกมา ส่วนพี่พายุนะเหรอนั่งยิ้มน้อยมุมปาก หยิบแก้วเหล้าราคาแพงขึ้นมาดื่มอย่างสบายอารมณ์

"เห้อ ~~~ โอเคครับ พี่ยอมรับว่าพี่ชอบน้องมาก แต่ตอนนี้คงต้องตัดใจแล้ว ดูเหมือนไอ้เพื่อนรักของพี่คนนี้ มันจะไม่ยอมปล่อยน้องให้ใครง่ายๆแน่

"รู้ตัวก็ดี...ต่อไปก็อย่าส่งสายตาแบบนั้นให้แฟนกูอีก..

"พี่พายุ !!! พี่จะพูดบ่อยทำไม เขารู้กันหมดแล้ว ไม่ต้องย้ำบ่อยๆก็ได้มั้ง

"555 ปล่อยมันเถอะครับ คนไม่เคยมีแฟนก็แบบนี้แหละ นี่พี่พึ่งจะเคยเห็นท่าทางหึงหวงของมัน ไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นคนคลั่งรักขนาดนี้ : พี่อคินหัวเราะออกมา

"เสือก !!

@30 นาทีต่อมา

"หนูว่าหนูลงไปหาเพื่อนข้างล่างดีกว่านะคะ หายมานานแล้ว เดี๋ยวเพื่อนๆพี่ๆเขาจะถามหา : พระแพง

"พี่ๆ ? พี่ๆที่เธอหมายถึงคือใคร...อย่าบอกนะว่ามีไอ้เฟิร์สด้วย

"ค่ะ กลุ่มสายรหัสของพวกหนู วันนี้นัดกันเลี้ยงรวมสาย...

"......... : พี่พายุจ้องหน้าฉันด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าเขาไม่ค่อยจะพอใจนัก ก่อนที่เขาจะหยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกลงคออีกครั้ง แล้วลุกขึ้นหยิบเสื้อคลุมสีดำของตัวเองมาพาดไว้ที่หัวไหล่..

"พี่จะไปไหนคะ..

"ลงไปข้างล่างกับเธอไง..

"ไปทำไม...ถ้าจะไปส่งไม่ต้องก็ได้นะคะ หนูไปเองได้

"เลี้ยงรวมสายรหัสทั้งที ฉันในฐานะแฟนของเธอก็ต้องไปแนะนำตัวกับรุ่นพี่เธอหน่อย..

"..มันจะดีเหรอคะ...หนูว่าเอาไว้วันหลังก็ได้มั้ง เผื่อพรุ่งนี้พี่เกิดเปลี่ยนใจไม่อยากคบกับหนูแล้ว หนูจะได้ไม่ต้องหน้าแตก..

"ใครจะเปลี่ยนใจง่ายๆกันล่ะ...ฉันไม่ใช่คนโลเลเหมือนไอ้ดีเทลกับไอ้อคินสักหน่อย

"เกี่ยวอะไรกับพวกกู...เชี้ย ! ไม่ต้องกันท่าขนาดนั้นก็ได้มั้ง..รู้แล้วๆว่าหวงจัด : ดีเทล

"หึ.....

พี่พายุเดินจูงมือฉันออกจากห้องวีไอพี ความรู้สึกของฉันมันแปลกๆยังไงไม่รู้ ก็อย่างว่าฉันเองไม่เคยมีแฟนมาก่อน อย่าว่าแต่จับมือเลย แค่อยู่ใกล้กับผู้ชายเกินระยะห้าเมตรยังไม่เคยเลย ถ้าไม่รวมไอ้หนุ่มหน้ามึนคนที่จ้องจะเต๊ะอั๋งฉันก่อนหน้านี้อ่ะนะ..

@โซนเอ

เสียงดนตรีในผับที่ดังหน่วงๆ พร้อมกับแสงไฟสลัวสีส้มอมแดงโยกไปมาเป็นจังหวะ กระทบกับควันบุหรี่ลอยละล่องเต็มอากาศ ความร้อนอบอ้าวจากฝูงคนที่ยืนเบียดเสียดกันทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและกดดัน

โมบายยืนอยู่หน้าบาร์ มือกำโทรศัพท์แน่น ร่างกายขยับไปมาอย่างกระวนกระวาย สายตาของเขาแฝงไปด้วยความวิตกกังวลและไม่สบายใจ ราวกับกลัวว่าจะเกิดเหตุไม่ดี

"อีมุก..นี่พระแพงมันหายไปไหนวะ นานแล้วนะโว้ย มึงโทรตามมันดิ" โมบายถามเสียงเข้ม ผิวหน้าบึ้งตึงแสดงความไม่พอใจชัดเจน

มุกดาซึ่งนั่งใกล้ๆ กัน เอามือทาบหน้าผากเบาๆ หายใจแรง รู้สึกเครียดไม่แพ้กัน "กูโทรจนมือจะงิกอยู่แล้วเนี้ย....ตอนแยกย้ายกันล่าสุด กูเห็นพี่พายุพามันขึ้นไปโซนวีไอพีมั้ง" น้ำเสียงเธอแผ่วเบา แต่สายตาเต็มไปด้วยความกังวลที่ลึกซึ้ง

โมบายทำหน้าเกรี้ยวกราด ตาคมส่องประกายความโมโหออกมา "เชี้ย ! นี่มึงปล่อยให้เพื่อนไปกับผู้ชายแบบนั้นได้ไงวะ.."

เฟิร์สยืนอยู่ข้างๆ พยายามทำเสียงหนักแน่นแต่ก็แฝงด้วยความจริงใจ เขากวักมือเรียกและเอ่ยขึ้น "พี่ว่าเดี๋ยวพี่ไปตามหาพระแพงดีกว่า ป่านนี้ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง....ในผับในบาร์แบบนี้ มีแต่เสือมีแต่จระเข้...เกิดถูกไอ้พวกขี้เมาลวนลามขึ้นมา มันจะแย่เอาได้"

โมบายส่ายหน้าแล้วพูดเสียงเข้ม "ขอบใจที่เป็นห่วง แต่กูว่ามึงควรนั่งอยู่เฉยๆน่ะดีแล้ว"

ในจังหวะนั้น พี่พายุเดินเข้ามาอย่างมั่นใจ ก้าวเท้าแน่น กายบึกบึนแต่งตัวเท่ห์ ใบหน้าคมคายมีรอยยิ้มกวนๆ แฝงไว้ในมุมปาก เขาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะที่เฟิร์สและเพื่อนๆ กำลังนั่งสังสรรค์กัน ก่อนจะถือวิสาสะเดินไปนั่งบนโซฟาหนังสีดำอย่างไม่สนใจสายตาใคร แถมยังส่งสายตาท้าทายกวนๆ ให้กับเฟิร์สด้วย

"ตัวแสบมานั่งข้างฉันสิ.." น้ำเสียงของพี่พายุแฝงความหยอกล้อ ราวกับล้อเล่นกับสถานการณ์ที่ตึงเครียดอยู่

มุกดายิ้มแห้งๆ ก้มหน้าเล็กน้อย ก่อนจะตอบเสียงเบาๆ "เออ..ขะ..ค่ะ.."

เฟิร์สมองทั้งคู่ด้วยสายตาสงสัย ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอยากรู้

"มึงมากับน้องพระแพงได้ไง"

สายตาทุกคู่จ้องมาที่พี่พายุและพระแพงท่ามกลางบรรยากาศที่กำลังตึงเครียด แต่กลับมีความรู้สึกผสมปนเปกันระหว่างความกังวล ความไม่แน่ใจ และความลึกลับที่กำลังจะถูกเปิดเผย ก่อนที่เขาจะจ้องมองกลับอย่างดุดัน ไม่ทันที่พี่เฟิร์สจะได้พูดต่อ พี่พายุเอามือหนาของเขามากอดไว้ที่เอวบางของฉันพร้อมกระชับกอดให้แน่นขึ้น ดึงฉันเข้าหาตัว..ทำให้ตอนนี้ฉันกับเขาแทบจะสิงร่างกันอยู่แล้ว ถามว่าตกใจไหม ก็แน่ล่ะสิ..ฉันไม่เคยอยู่ใกล้ผู้ชายขนาดนี้นี่น่า...

"มึงว่ามันแปลกๆป่ะวะ : มุกดาหันไปถามโมบายก่อนที่ทั้งสองทั้งมองหน้าฉันอย่างกับว่าต้องการคำอธิบาย ฉันได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างกับคนที่สิ้นหนทาง..รอให้ผ่านคืนนี้ไปก่อนล่ะกัน ค่อยอธิบายกับพวกมัน

"ทำไม...แฟนกู..กูมาด้วยมันแปลกตรงไหน..?

"อะไรนะ !!! : ทั้งโต๊ะต่างพากันหันมามองฉันกับพี่พายุ โดยเฉพาะพี่เฟิร์สที่จ้องพี่พายุอย่างกับศัตรูคู่อริ...

"ที่มาวันนี้ก็ไม่มีอะไร..ฉันแค่อยากจะมาแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ...ไอ้พวกหมาแมวแถวนี้จะได้เลิกตามจีบแฟนฉันสักที

"เออ..พี่พายุ หนูว่าพี่กลับขึ้นไปข้างบนดีกว่าไหมคะ ป่านนี้พี่อคินกับพี่ดีเทลถามหาแล้วมั้ง

"ก็ได้...ถ้ากินเลี้ยงเสร็จโทรหาฉันนะ เดี๋ยวฉันไปส่ง...เบอร์มือถือและข้อมูลการติดต่อฉันเมมใส่เครื่องเธอแล้ว

"ขะ..ค่ะ : นี่เขาเอามือถือฉันไปตอนไหนก่อน

"ห้ามดื่มเยอะ...ห้ามดื้อ เข้าใจไหม ไม่งั้นจะถูกลงโทษ

"รู้แล้วค่า....

"ฉันไปนะ...ฟอดดด !!!!!

"..........

ฉันนั่งตัวแข็งทื่อเมื่อจมูกคมของพี่พายุประทับลงมาที่แก้มของฉันอย่างกะทันหัน....ก่อนที่เขาจะหันไปมองที่พี่เฟิร์ส...พร้อมกับแสยะยิ้มมุมปากออกมาอย่างผู้ชนะ....

ทั้งพี่พายุและพี่เฟิร์สต่างคนต่างจ้องมองกันด้วยสายตาดุดัน ใบหน้าหล่อของทั้งคู่เต็มไปด้วยความบึ้งตึง...ฉันพอจะรู้แล้วว่าทำไมพี่พายุถึงอยากจะเดินมาส่งฉันนักหนา..นี่คงกะจะมาเปิดตัวพร้อมแสดงตัวกับพี่เฟิร์สสินะ...จะว่าไปแล้วเห็นเขาน่านิ่งๆ จนได้รับฉายาก้อนน้ำแข็งพันปี...ไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนขี้หวงขนาดนี้...เป็นแฟนกันยังไม่ถึงสองชั่วโมงด้วยซ้ำ ยังหึงหวงจนออกนอกหน้า..แล้วในอนาคต..ฉันจะสามารถกระดิกตัวไปไหนได้ไหมเนี้ย..