@2 เดือนต่อมา
บรรยากาศในร้านกาแฟยามบ่ายดูครึกครื้นไปด้วยเสียงพูดคุยของผู้คน เสียงแก้วกระทบกันเบาๆ กับกลิ่นหอมของกาแฟลอยคลุ้งอบอวลในอากาศ ฉันนั่งอยู่มุมในสุดของร้านกับเพื่อนสองคน มือยังถือโทรศัพท์แน่นหลังอ่านข้อความที่เพิ่งถูกส่งมา ความเย็นวาบเหมือนมีลมพัดผ่านกลางอก
💬 พายุ : อยู่ไหน...?
ฉันกลืนน้ำลายลงคอ ฝ่ามือเย็นเฉียบ ข้อมือเริ่มเกร็งโดยไม่รู้ตัว
💬 พระแพง : ร้านกาแฟหน้า มอ. ค่ะ
ฉันรีบพิมพ์กลับด้วยความรู้สึกผิดหน่อยๆ ใจเต้นตุบตับเหมือนกลัวอะไรบางอย่างที่ยังไม่เกิดขึ้น
💬 พายุ : ไปกับใคร..ทำไมไม่บอก
💬 พระแพง : มากับเพื่อนค่ะ..โมบายกับมุกดา..หนูกลัวว่าพี่จะติดเรียนเลยไม่ได้บอก ขอโทษนะคะ
💬 พายุ : คราวหลังจะไปไหน ให้บอกกันด้วย...อย่าหายไปแบบนี้เข้าใจไหม..
💬 พระแพง : ค่ะ
💬 พายุ : ค่ะ..คือ..??
💬 พระแพง : เข้าใจแล้วค่ะ
💬 พายุ : รออยู่นั่น อีกห้านาทีไปรับ
💬 พระแพง : เดี๋ยวหนูกลับเองก็ไ
