หายหน้าหายตา
1261 คำ
@10 นาทีต่อมา >> ห้องเปลี่ยนชุด
"อีเพื่อนแรดดด!!!
คำแรกที่ได้ยินหลังจากที่ฉันก้าวขาเข้ามาในห้องเปลี่ยนชุดของลีดเดอร์มหาลัย โมบายจ้องมองฉันอย่างกับฉันไปฆ่าใครตาย..นี่ฉันไปทำอะไรผิดมารึเปล่า..ทำไมพวกมันสองคนถึงเอาแต่กอดอกจ้องมองฉัน..ด้วยสายตาพิฆาตแบบนั้น..
"อะไรของพวกมึง...
"พระแพง..กูรู้ว่ามึงชองพี่พายุมาก แต่มึงจำเป็นต้องเสียตัวให้เขาเร็วขนาดนั้นเลยเหรอวะ...แรดเกินไปแล้วนะมึง..
"ดะ..เดี๋ยวนะ...เสียตัว???? เสียตัวอะไร
"กูไม่คิดเลยว่ามึงจะเป็นคนแบบนี้ ที่ผ่านมามึงไม่เคยสนใจใครไม่ใช่เหรอ..กูแนะนำให้ไม่รู้กี่คนต่อกี่คน แต่มึงกลับไม่สน ไม่เอา แล้วนี่อะไร..กับพี่พายุ รู้จักเขาแค่ไม่กี่เดือน มึงถึงกับยอมเขาขนาดนั้นเลยเหรอ
"อะไรของมึง....มาถึงก็เอาแต่ด่าๆๆกูเนี้ย ... มึงช่วยเกรินนำให้กูฟังหน่อยได้ไหม พูดเรื่องอะไร กูงงไปหมดแล้ว
"อีมุกมันบอกว่ามึงกับพี่พายุแอบไปซัมกันในห้องน้ำที่โรงยิม....
"มึงจะบ้าเหรอ...!....กูไม่ได้ทำอย่างที่มึงว่าสักหน่อย
"ถ้ามึงไม่เอากัน..แล้วมึงกับพี่พายุเข้าไปทำอะไรกันในห้องน้ำสองต่อสอง : มุกดา
"มึงเห็นเหรอ...
"เออดิ...ไม่ใช่แค่เห็นนะ..กูยังได้ยินเสียงครางของมึงสองคนอีกด้วย : มุกดา
"ครางบ้าอะไร...ตอนแรกกูกะจะแกล้งพี่เขาเลยหลอกให้เขาตามกูไปในห้องน้ำ..เพราะเห็นว่าเขาแกล้งหลอกกูเรื่องไอ้โรคจิตแอบถ่ายคลิปนักศึกษาตอนเข้าห้องน้ำ..แต่พอดีซิปกูติด พี่พายุก็แค่มาช่วยดึงให้ก็แค่นั้น..ไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันสักหน่อย
"แล้วที่มึงคุยกันล่ะ กูได้ยินนะ เรื่อง 18+ ทั้งนั้น : มุกดา
"คุยว่า??
"อ๊ะ!!! พี่พายุ! หนูเจ็บนะ เบาๆ หน่อยได้ไหม..
"..อดทน..!..ใกล้เสร็จแล้ว..
"เสียงมึงดังขนาดนั้น ยังจะบอกไม่มีอะไรอีก : มุกดา
"มันไม่มีอะไร ก็พี่พายุเขาแกล้งกูอ่ะ ซิปมันติดโดนเนื้อ กูเจ็บ..กูก็ร้องอ่ะดิ...
"มึงอย่ามาโกหกเพื่อนนะพระแพง : โมบายจ้องมองฉันอย่างคนที่จ้องจะจับผิด
"มึงเลิกใช้สายตาแบบนั้นกับกูได้แล้ว บอกว่าไม่มีอะไรก็คือไม่มีดิวะ...จะจับผิดอะไรกูนักหนา...
"ถ้าไม่มีก็แล้วไป....อย่าให้กูรู้นะว่ามึงแอบแรดโดยไม่บอกเพื่อน : โมบาย
"ค้าาาาา....ทราบแล้วค่ะ...ในบรรดาแก๊งค์เราใครจะแรดได้เท่ามึงคะ...5555 แต่กูดีใจนะที่พวกมึงเป็นหวงกูขนาดนี้
"ทำเป็นพูดดี อ่อนต่อโลกอย่างมึง....จะคบใครต้องดูให้ดีๆ....ไอ้พวกผู้ชายสมัยนี้..ไว้ใจได้ซะที่ไหน..เห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น พอเบื่อก็ขว้างทิ้ง..อย่างกับสิ่งของ : โมบาย
"กูรู้น่า...กูไม่ให้ใครมาหลอกกูได้ง่ายๆหรอก มึงไม่ต้องเป็นห่วง..
ฉันหัวเราะเบาๆออกมากับท่าทีของโมบายและมุกดา พึ่งจะรู้นะเนี้ย..ว่ามันสองคนหวงฉันขนาดนี้ เห็นตอนแรกสนับสนุนให้ฉันมีผัวเร็วๆ แต่เอาเข้าจริง...มันก็กลัวฉันจะโดนหลอกเหมือนกับที่มันเคยโดน..ถึงได้โมโหฉันขนาดนั้น
@1 สัปดาห์ต่อมา
สัปดาห์แห่งการฝึกซ้อมเตรียมตัวแข่งขันทักษะทางด้านวิชาการ..การออกแบบโปรแกรมกราฟฟิก ฉันที่ได้รับคัดเลือกให้เป็นตัวแทนในการลงแข่งขันจึงต้องทำการฝึกซ้อมอย่างหนักหน่วง ทั้งเหนื่อยทั้งล้า...ซ้อมตั้งแต่เช้าจนเย็น..นี่อาจารย์กะจะโค้นแชมป์ให้ได้เลยใช่ไหม ถึงไม่ปล่อยให้ฉันได้มีเวลาพักหายใจหายคอกับเขาบ้าง จบจากลีดก็ต้องมาเป็นตัวแทนของสาขาเข้าร่วมการแข่งขันทักษะวิชาการอีก ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของฉันเต็มไปด้วยกิจกรรมที่ล้อมหน้าล้อมหลังเต็มไปหมด..
"เดี๋ยวลองปรับสีตรงนี้ดูอีกหน่อย อาจารย์ว่าสีมันยังเพี้ยนอยู่
"อาจารย์ขา..นิ้วหนูจะล็อค ตาหนูจะค้างแล้วนะคะ ให้หนูออกไปพัก ยืดเส้นยืดสายสักสามสิบนาทีไม่ได้เหรอคะ..
ฉันส่งสายตาออดอ้อนให้กับอาจารย์ ไอ้พักมันก็อยากพักหรอก แต่ที่สำคัญฉันอยากไปเจอพี่พายุมากกว่า ไม่ได้เห็นหน้าหล่อๆของพี่เขามาเป็นอาทิตย์แล้ว...ถ้าได้เจอบ้างก็คงจะดี ..
"ผมว่าอาจารย์ให้น้องพักสักชั่วโมงเถอะครับ สมองจะได้ปลอดโปร่ง..ถ้าเครียดมาก งานจะออกมาไม่ดีนะครับ
เสียงของลุงรหัสสุดหล่อและใจดีของฉัน พี่เฟิร์ส รุ่นพี่ปีสามหนุ่มหล่อดีกรีเดือนคณะบริหาร พี่เขาทั้งหล่อ ทั้งใจดี แถมยังเรียนเก่งมากอีกด้วย อาจารย์จับฉันกับพี่เฟิร์สแข่งขันประเภททีม เนื่องจากต้องฝึกซ้อมด้วยกันบ่อยๆ เราสองคนจึงได้มีโอกาสได้รู้จักกัน สนิทสนมกันมากขึ้น
"แก้ตรงนี้ให้เสร็จก่อนแล้วเอามาให้อาจารย์ตรวจใหม่ ถ้าผ่านอาจารย์จะให้เธอพักหนึ่งชั่วโมง
"จริงเหรอคะ......อาจารย์แจ้งแล้วนะ งั้นหนูรีบแก้ตอนนี้เลยค่ะ..
ฉันหันไปขยิบตาให้พี่เฟิรส์เป็นการขอบคุณที่เขาช่วยพูดให้ ก็อย่างว่าเขาเป็นคนเรียนเก่ง แถมยังนิสัยดี พ้วงด้วยตำแหน่งลูกชายคณะบดี พูดอะไรอาจารย์ก็มักจะเชื่อในคำพูดของพี่เขาเสมอ
เมื่อได้รับคำตอบตกลงจากอาจารย์ฉันจึงรีบแก้งานในส่วนที่อาจารย์แนะนำ ก่อนจะส่งให้อาจารย์ตรวจอีกครั้ง ยังไงวันนี้ฉันต้องไปหาพี่พายุให้ได้..อย่างน้อยก็ไปให้เขาเห็นบ้าง หายหน้าหายตาไปนานคะแนนตกหมดแล้ว...
@พายุ >>> ม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้คณะวิศวะ
"ทำไมมึงทำหน้านิ่ง คิ้วผูกกันแบบนั้นวะ โกรธใครมา : อคิน
"เปล่า..
"สีหน้าออกขนาดนั้นยังจะปฏิเสธอีก
อคินส่ายหน้าให้กับเพื่อนรัก ก็ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นอะไร แต่เท่าที่สังเกตดู หลายวันมานี้ไอ้เพื่อนตัวดี หงุดหงิดง่ายชิบหาย..ไม่รู้ใครทำอะไรให้มันขุ่นเคืองใจ...
"ว่าแต่ช่วงนี้น้องพระแพงคนสวยหายไปไหนวะ ไม่เห็นมาหามึงเหมือนเมื่อก่อน..เขาเลิกชอบมึงแล้วเหรอ.. : อคิน
"......... พายุไม่ตอบอะไรแต่กลับกันสายตาของเขามองค้อนไปที่อคินยกใหญ่ สองสายตาดุอย่างกับหมาบ้า..นี่ไม่รู้เลยจริงๆว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า ทำไมมันถึงจ้องเขาอย่างกับจะฉีกเนื้อออกมาเป็นชิ้นๆ
"เออ..ไม่ถามก็ได้ว่ะ : อคิน
!!! พี่พายุ
เสียงหวานดังมาแต่ไกล ก่อนที่คนเป็นพี่จะหันไปมอง ใบหน้าหล่อ คล้ายความโกรธลงเล็กน้อยเมื่อเห็นคนที่หายไปนานนับสัปดาห์ กว่าจะโผล่หน้ามาให้เห็นได้ เล่นเอาคนเป็นพี่หงุดหงิดหัวใจข้ามวันข้ามคืน ใบหน้าหล่อยิ้มน้อยที่มุมปาก แต่เมื่อเห็นคนที่เดินตามหลังเธอมาติดๆ ใบหน้าที่คล้ายกังวลอยู่นั้น ก็กลับมาบึ้งตึงหนักขึ้นกว่าเดิม....
- ผู้เขียน
