“.....” เธอยกยิ้มให้เขาอย่างเย้ยหยัน มองสบตากับเขาอย่างขบขัน แล้วตอบมันออกมาว่า “เมษาไง”
“...!” เขาชะงักไปกับคำพูดของเธอมันฟังดูแปลกๆ “หมายถึงอะไร”
ถามเพื่อความแน่ใจ เมษาที่เธอว่า ใช่เมษาที่เขาคิดหรือเปล่า
“เห็นไหมล่ะ พี่พรูฟไม่เคยมองใครที่ข้างในเลยจริงๆ” เธอเยาะเย้ยก่อนจะพูดสิ่งที่เขาเป็นออกมา
สิ่งที่เมษาเคยพูดกับเขา
ถ้าเขาเปิดใจมองเธอมากกว่านี้ เธออาจจะไม่ได้ขี้เหร่เหมือนที่เขามองก็ได้
แต่เพราะเขาเห็นเธอขี้เหร่ ก็เลยไม่เคยมองเธอเต็มตา ไม่เคยสังเกตหรือจดจำเธอเลย
ทั้งที่เขานอนมองตาเธอทุกคืน
“พูดให้มันเข้าใจนะเม” เขาบอกเธอด้วยหัวใจเต้นแรง มันเหมือนเธอกำลังบอกบางอย่างกับเขา สิ่งที่เขา...
“เมบอกว่ามาทำธุระคอนโดคนรู้จักไม่ใช่หรอ” เธอไม่ได้ตอบ แต่ย้ำถามเขาถึงสิ่งที่พูดก่อนหน้านี้ “นี่ไงธุระของเม มาเก็บของที่ไม่ได้เก็บไปจากห้องพี่น่ะ”
“...!” ชัดแล้ว ชัดแล้วว่าเธอบอกอะไรกับเขา
น้องเม
