บทที่28 รังควาน1

1474 คำ

“ทำไม นัดผู้ชายมาตอกรูว่างๆ ที่ฉันไม่เอาหรอ” คำหยาบคายพร้อมกับรอยยิ้มเย้ยหยันกระแทกเข้าตาและหูของเธอพร้อมกัน เปี๊ยะ!! ไหนๆ ก็มาถึงที่แล้วขอสักทีให้หายคันมือเถอะ “อย่าปากหมาให้มากพี่พรูฟ!” กัดฟันเตือนเขาขึ้น “หึ!” คนตรงหน้าแค่นเสียงเย้ยหยัน ดุนลิ้นไปมุมปากที่ถูกตบจนแตก “ปากหมาไร ก็เห็นคันเลยถามไถ่ดู” “ไม่ต้องเสือก” เธอย้อนกลับทันที “ไม่เสือกก็ได้ แต่อย่าลืมป้องกันล่ะ ระวังโรคนะน้อง” พูดพร้อมกับสะกิดคางเธอเล่นอย่างกวนตีน “ห่วงตัวเองเถอะ สำส่อนขนาดนี้สักวันระวังจะตายเพราะโรค” “ถ้ารู้ว่าพี่สำส่อนทำไมน้องให้พี่แตกในล่ะคนสวย” มันยังกวนตีนเธอด้วยรอยยิ้มที่หน้าตบไม่เลิก “ตอนแรกคิดว่าคน ตอนนี้พึ่งรู้ว่าหมา” “พอถูกทิ้งก็เลยว่าเป็นหมา?” เลิกคิ้วถามเธออย่างไม่เจ็บไม่ปวดกับคำด่า “ก็นะ ที่ผ่านมาชอบเอาท่าหมาจนน้องครางแทบไม่ออกนี่” พูดอย่างขบขันชอบใจ ทำเอาเธอกำหมัดแน่นและอยากตะบันหน้าหล่อระยำนี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม