“ไม่มีเมีย ไม่เคยมี ก็แค่เก็บแต้มเล่น” คำตอบไร้เยื่อใยดังขึ้น มุมปากบางของเขากระตุกอย่างเย้ยหยัน สายตาคมจ้องมองยังเธอไม่ละสายตา
“.....” เมษามองกลับอย่างไม่หวั่นไหว เก็บอาการของความรู้สึกใจกระตุกไว้ลึกๆ ปั้นหน้านิ่งไม่แยแส เบะปากเบาๆ ราวกับไร้ค่า สะบัดหน้าเดินออกไปเหมือนเขาไม่มีตัวตน
“ใครจะเอาต่อคิดดีๆ นะ สวยแต่รูปจูบไม่หอมหรอก” พอเธอเมินเขากลับไม่จบ
“.....” ยอมรับว่าเธอโกรธ ยอมรับว่าเธอคันปาก อยากหันไปด่า อยากเดินไปตบปากเสียๆ
แต่ก็ยังทำเป็นไม่สนใจ เดินต่อไปเหมือนไม่ได้ยินอะไร
กระทั่งกลับมาจากซื้อข้าวไม่ถึงห้านาที พอเดินกลับมาก็ยังเห็นคนปากหมานั่งอยู่ที่เดิม เพิ่มเติมคือผู้หญิงข้างกาย
“กินอะไรหรือยังคะ” เสียงผู้หญิงที่นั่งข้างเขาถามขึ้น
“ยังครับ แค่เห็นหน้าเปรี้ยวเราก็อิ่มแล้ว” เขาพูดพร้อมกับยกมือขึ้นลูบหัวอีกฝ่าย
“ปากหวานนะเนี่ย” ผู้หญิงที่ชื่อเปรี้ยวตอบด้วยรอยยิ้มร่า เอนหัวซบไหล่
