ตั้งแต่บ่ายวันพุธจนถึงเที่ยงวันพฤหัสฯ ที่เมษาถูกเอาเปรียบรังแกอย่างต่อเนื่อง เธอปวดร้าวและเหนื่อยสายตัวแทบขาด เจ็บจนร้องไห้ไปหลายรอบเขาก็ไม่สนใจ ด่าเขาไปหลายหนกลับยิ่งถูกทำให้เจ็บหนักกว่าเดิม อ้อนวอนก็ไร้ประโยชน์ นอนครางจนหมดเสียงแล้วหลับไปเขาถึงได้หยุด
ตื่นมาอีกทีก็ฟ้ามืดแล้ว กี่โมงเธอไม่รู้ รู้แค่ว่าตอนนี้พรูฟไม่ได้นอนอยู่ข้างๆ แม้ร่างกายจะหนักอึ้งแค่ไหน แต่เธอก็ฝืนลุกขึ้นอย่างยากลำบาก แบกร่างเข้าห้องน้ำไปล้างตัว มองสภาพตัวเองในกระจกแล้วอยากร้องไห้
รอยดูดเต็มคอ อดีตเขาไม่เคยทำเพราะเธอขอไว้ และเขาก็ยอมให้อย่างหวงแหน
“ไม่ดูดคอนะ เมไม่อยากให้ใครเห็นรอย ปกปิดไปก็อาจจะหลุดระหว่างวันได้”
“ครับ”
แล้วตอนนี้ล่ะ
คิดไปก็เจ็บใจเอง เสียใจเอง เดินไปล้างเนื้อล้างตัว พันผ้าขนหนูออกมาเพราะเธอมีกระเป๋าเสื้อผ้าที่มาเก็บอยู่ข้างนอก
ออกมาเจอกับคนที่นั่งสูบบุหรี่อยู่บนโซฟา เบนสายตามองเธอด้วยสายตาเย็นช
