ผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา เสียงพูดคุยจอแจ เสียงหัวเราะอย่างมีความสุข ไม่ได้ทำให้อิงฟ้ารู้สึกดีขึ้นมา หญิงสาวนั่งมองคนที่เข้ามาใช้บริการในสวนสาธารณะของหมู่บ้านในช่วงเย็น
บางคนก็มาออกกำลังกาย บางคนก็พาครอบครัวพาลูกมาเล่นเครื่องเล่น บางคนก็มาเป็นคนคู่นั่งชมบึงใหญ่กะหนุงกะหนิง หันมองดูตัวเองที่นั่งเหงาอยู่ม้านั่งเพียงคนเดียว ข้างกายมีจักรยานคู่ใจ ก็ได้แต่ผ่อนหายใจออกมา
ผู้หญิงอย่างเธอจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์มีความสุขไหมนะ การที่มีพ่อแม่ลูกอยู่พร้อมหน้าพร้อมตามันมีความสุขขนาดไหน อ้อมกอดอบอุ่นมันเป็นยังไง อ้อมกอดที่เกิดจากคนที่รักเรามันให้ความรู้สึกแบบไหน เธอจะมีวันได้สัมผัสความรู้สึกนั้นไหม
คิดแล้วก็พาให้หัวใจหงอยเหงา เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่เริ่มจะมืดครึ้มก็ยิ่งเหงาเข้าไปใหญ่ เย็นนี้เธอคงต้องกลับไปนั่งกินข้าวคนเดียว นึกแล้วก็เผลอยิ้มให้กับโชคชะตาตัวเอง ทว่ามันคือรอยยิ้มเศร้า ที่กล้าดียังไงไ
