คล้อยหลังอิงฟ้าไปได้ไม่นาน เขมก็ขับรถเข้ามาจอดที่หน้าบริษัท สกลที่ยังยืนอยู่ที่เดิมเมื่อเห็นเจ้านายเดินเข้ามาจึงรีบเดินเข้าไปหาด้วยความร้อนใจ
“นายครับ” เขมเลิกคิ้วขึ้นมองสีหน้าไม่สู้ดีของสกลด้วยความสงสัย แต่ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะเขามีเรื่องสำคัญให้สกลต้องไปจัดการ
“เจอก็ดีแล้ว เดี๋ยวนายช่วยไปสั่งดอกไม้ให้ฉันช่อหนึ่ง แหวนด้วยวงหนึ่ง ฉันต้องการไม่เกินทุ่มหนึ่ง” สกลที่เตรียมจะรายงานเรื่องอิงฟ้าก็ชะงักไปเมื่อได้รับมอบหมายงานด่วน
“ได้ครับ”
“แล้วเดี๋ยวเย็นนี้นายช่วยจองร้านอาหารที่ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยาให้ฉันด้วยนะ ถ้าไม่ได้ก็ขอเป็นร้านอาหารที่วิวดีๆ มองเห็นกรุงเทพฯ สวยๆ อะ” เขมยังคงสั่งงานต่อด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ได้ครับ”
“แล้วนายมายืนทำอะไรตรงนี้” ถามพลางเดินไปยังลิฟต์ สกลที่จึงรีบเดินตามมาติดๆ
“นายครับ เมื่อสักครู่คุณอิงเธอมาที่นี่ และฝากซองนี้ให้นาย” ชื่อที่สกลเอ่ยมา ทำให้เท้าที่เดินต้องหยุ
