พชรคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น “ที่ดินแปลงนั้น ถ้าข้างบนยังไม่เซ็นเอกสาร เราก็พัฒนาอะไรไม่ได้เลย ผมจึงอยากรออีกสักพักก่อน” เขาพูดอย่างสบายๆ
“ก็แค่ให้ข้างบนเซ็นเอกสาร สำหรับคุณเรื่องนี้ก็ไม่น่าจะยากไม่ใช่เหรอ?”มินนี่ยิ้มแล้วถามกลับ
“ไม่มีใครรู้ว่าแผนการจะเดินไปทางไหน ถ้ามีการเปลี่ยนแปลง ผู้ที่จะเสียเปรียบก็จะเป็นพวกเราเอง รอให้ทุกอย่างชัดเจนก่อนดีกว่า” พชรตอบ เขาไม่อยากพูดเรื่องนี้กับมินนี่อีก
เมื่อพชรพูดแบบนั้น มินนี่ก็ไม่เซ้าซี้ต่อ เธอพยักหน้า “โอเค เรื่องนี้ฉันจะไม่ยุ่ง ปล่อยให้คุณกับพ่อฉันจัดการ ฉันเชื่อว่าพวกคุณจะทำออกมาได้ดีแน่ๆ”
“อืม” พชรตอบเสียงเรียบ เขาไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมามากนัก
มินนี่มองเขา ก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้ “พ่อฉันบอกว่าคุณไม่ได้ไปทานข้าวที่บ้านเรานานแล้วนะ เขาอยากให้คุณหาเวลาไปหน่อย” เธอพูดพร้อมส่งสายตาอ้อนๆ
พชรขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะครุ่นคิดไปสักพัก “ได้ เดี๋ยวร
